Σάββατο 29 Ιουνίου 2013

Ομιλία του Προέδρου της ΔΗΜΑΡ, Φώτη κουβέλη, στην συνδρίαση της Κεντρικής Επιτροπής του κόμματος







Τις προηγούμενες 10 μέρες βρεθήκαμε σε μια πολιτική κρίση που
οδήγησε μετά την αποχώρηση της ΔΗΜ.ΑΡ. στη μετατροπή της
κυβέρνησης σε δικομματική κυβέρνηση.
Εμείς, με τη στήριξη και τη συμμετοχή μας στην κυβέρνηση δεν
εκχωρήσαμε την αυτονομία μας και τις ενέργειές μας ούτε στον κ.
Σαμαρά, ούτε στον κ. Βενιζέλο και στα κόμματά τους. Αναζητούσαμε
τον κοινό πολιτικό τόπο και τη συλλειτουργία της κυβέρνησης, παρά τις
πολιτικές και ιδεολογικές μας διαφορές.
Ένα χρόνο πρίν στις προγραμματικές δηλώσεις λέγαμε τότε :
«Η εικόνα μιας κυβέρνησης που αποφασίζει ερήμην των άλλων, δεν
είναι η εικόνα της Ελλάδας στον 21ο αιώνα. Είναι μια εικόνα που εκθέτει
τη χώρα»..
Ο,τι κάναμε την τελευταία εβδομάδα είναι σε πλήρη, σε ευθεία
αντιστοίχηση με τις προγραμματικές δεσμεύσεις μας.
Ο,τι ακριβώς λέγαμε τότε , τα ίδια, μέχρι κεραίας, λέμε τώρα.Τι είναι το μαύρο στις συχνότητες της ΕΡΤ;
Είναι η εικόνα που τραυμάτισε τη δημοκρατική νομιμότητα και
εξέθεσε διεθνώς τη χώρα.
Λέγαμε «Δε μπορεί μια κυβέρνηση να αποφασίζει μόνη της ερήμην των
άλλων».
Φτάσαμε, όμως, στο σημείο ο πρωθυπουργός όχι απλώς ερήμην των
άλλων, αλλά ερήμην ΚΑΙ των ίδιων των κυβερνητικών εταίρων του ,
και μάλιστα παρά τη ρητή και κατηγορηματική αντίθεση των εταίρων,
να εκδίδει πράξεις νομοθετικού περιεχομένου μόνο με τους υπουργούς
της ΝΔ και να κλείνει εν μια νυκτί την ΕΡΤ.
Εν μια νυκτί, αλλά αυτή η νύκτα εξελίσσεται σε σκοτάδι διαρκείας.
Τρεις εβδομάδες συμπληρώνονται τη Δευτέρα με μαύρες οθόνες..
Με αυταρχισμό όμως δεν προωθείς Μεταρρύθμιση. Προκαλείς
απορρύθμιση .
Δεν το λέγαμε μόνο εμείς.
Το διέτασσε το ίδιο το Συμβούλιο της Επικρατείας.
Ακόμη και η απόφαση της προσωρινής διαταγής του Προέδρου του
Συμβουλίου της Επικρατείας να ενεργοποιηθούν οι συχνότητες, δεν έτυχε
εφαρμογής. Το «μαύρο» είναι ακόμα στις οθόνες μας. Ποια νομιμότητα
επιδεικνύουν και ποιο σεβασμό στην απόφαση του ανώτατου
δικαστηρίου της χώρας;
Εμείς ο,τι λέγαμε τότε, λέμε και τώρα.
Ο,τι λέγαμε στις 11 Ιουνίου, λέμε και τώρα. Ανοίξτε τώρα την ΕΡΤ.
Να την αλλάξουμε , να την εκσυγχρονίσουμε, να την επαναφέρουμε στην
αποστολή της , αλλά όλα αυτά θα γίνουν με τη Δημόσια τηλεόραση
ανοικτή. Μεταρρύθμιση με Δημοκρατία και Διαφάνεια. Στο φως της
μέρας.
Μια πρόταση που η αποδοχή της, σε τίποτε δεν θα έβλαπτε την ουσία
των πραγμάτων , δηλαδή την αναδιοργάνωση και τον εξορθολογισμό της
λειτουργίας του δημόσιου ραδιοτηλεοπτικού φορέα. Και βεβαίως οι
διαρροές ότι είχαμε συμφωνήσει και μετά υπαναχωρήσαμε, είναι ανυπόστατες και αυτό που επιδιώκουν είναι να απαξιώσουν την
απόφαση της ΔΗΜΑΡ.
Αλλού, λοιπόν, ας αναζητηθούν οι ευθύνες της ρήξης.
Ο κ. Σαμαράς δεν αξιοποίησε τη δυνατότητα για συνθετική και
προωθητική λύση. Για μια επί της ουσίας επανατοποθέτηση του
ζητήματος. Επέμενε μέχρι τέλους στη μη έμπρακτη αναγνώριση των
λαθών του.
Και αλλού ας αναζητηθούν οι αιφνίδιες μεταστροφές απόψεων.
Άλλωστε όλες οι υπογραφές των βουλευτών της Δημοκρατικής
Αριστεράς , αλλά και του ΠΑΣΟΚ, βρίσκονται στην πρόταση νόμου των
δύο κομμάτων για την καταψήφιση της πράξης νομοθετικού
περιεχομένου.. Η πρόταση θα έρθει στη Βουλή. Και τότε θα σημάνει η
ώρα της αλήθειας. Για όλους.
Το θέμα βεβαίως δεν αφορά μόνο την ΕΡΤ. Αυτή η μεθοδολογία είναι
κάκιστη για την προώθηση συνολικά της διοικητικής μεταρρύθμισης.
Η πράξη νομοθετικού περιεχομένου αφορά και άλλους φορείς που θα
καταργηθούν. Θα γίνουν λοιπόν οι αναγκαστικές έξοδοι από τον
ευρύτερο δημόσιο τομέα τυφλά , επί δικαίων και αδίκων ; Ε λοιπόν σε
μια δημοκρατική χώρα δεν μπορούν να υπάρχουν απολύσεις οριζόντιες,
απολύσεις «ξαφνικού θανάτου».
Εμείς πιστεύουμε ότι η διοικητική μεταρρύθμιση πρέπει να προωθηθεί
με δημοκρατικό τρόπο. Στη βάση των κανόνων δικαίου και με
αξιολόγηση. Ο αυταρχισμός στην προώθηση της θα οδηγήσει σε
αδιέξοδο.
Στην ουσία όμως η αιτία βρίσκεται συνολικά στον τρόπο που
λειτούργησε η προηγούμενη κυβέρνηση. Το ζήτημα της ΕΡΤ είναι η
κορυφή του παγόβουνου. Δεν πρέπει να ερμηνεύεται μεμονωμένα και
αποκομμένα από ένα γενικότερο περιβάλλον σωρευτικά
επαναλαμβανόμενων περιστατικών μονοκομματικής αυθαιρεσίας.
Σε πολλά και σημαντικά ζητήματα της ασκούμενης πολιτικής. ο κ.
Σαμαράς μετέτρεψε την τρικομματική κυβέρνηση σε μονοκομματική. Επιχείρησε ακόμη και σε θέματα που δεν ανήκουν στον πυρήνα των
μνημονιακών δεσμεύσεων να βάλλει τη στενή ιδεολογικοπολιτική
σφραγίδα της Νέας Δημοκρατίας. Διαμόρφωσε ένα περιβάλλον μη
ισότιμων σχέσεων μεταξύ των κυβερνητικών εταίρων.
Το πρόβλημα πλέον δεν ήταν τα επιμέρους πεδία εφαρμογής του
κυβερνητικού έργου , αλλά η ίδια η δυσλειτουργία και το έλλειμμα
βασικής συναντίληψης της συγκυβέρνησης.
Η συμπεριφορά αυτή αφορά και στον << αντιρατσιστικό νόμο >>.
Λέγαμε τον Ιούνιο του 2012 στις προγραμματικές δηλώσεις μας :
«Η ελληνική κοινωνία έχει ανάγκη ενός νέου πλαισίου για την ασφάλεια
των πολιτών και την αντιμετώπιση του μεταναστευτικού προβλήματος,
με όρους κοινωνίας, χωρίς ρατσισμούς και ξενοφοβίες.»
Όσα έγιναν και όσα δεν έγιναν με το αντιρατσιστικό νομοσχέδιο, που
προώθησε ο Υπουργός Δικαιοσύνης Αντώνης Ρουπακιώτης , δείχνουν ότι
εμείς στεκόμαστε με πλήρη συνέπεια στο γόνιμο έδαφος της
απόκρουσης του ρατσισμού και της απομόνωσης του ναζισμού.
Αντίθετα , η στροφή της Ν.Δ. προς το ακροατήριο της Χρυσής Αυγής
προκάλεσε την μετατόπιση της θέσης της από το δεν χρειάζεται
«αντιρατσιστικός νόμος» στο να γίνουν , μετά τη διεθνή κατακραυγή ,
«νομοθετικές βελτιώσεις» του υφιστάμενου πλαισίου.
Με πλήρη συνέπεια αξιώσαμε να προωθηθούν νέοι θεσμοί. Το
αντιρατσιστικό ήταν ένας τέτοιος θεσμός. Άλλοι χρησιμοποίησαν
διχαστικούς τόνους. Άλλοι τον έστειλαν στις ελληνικές καλένδες .
Όμως και εδώ τα γραπτά μένουν. Και οι υπογραφές μένουν. Όλοι οι
βουλευτές της ΔΗΜΑΡ και όλοι οι βουλευτές του ΠΑΣΟΚ έχουν βάλει
την υπογραφή τους στην πρόταση νόμου Ρουπακιώτη. Και αυτή η
πρόταση θα έλθει στη Βουλή. Και αυτή θα είναι άλλη μία στιγμή της
αλήθειας.
Οι συσχετισμοί των δυνάμεων στη Βουλή είναι γνωστοί. Καμία
πλειοψηφία, όμως, δε μπορεί να παραγράψει την ηθική στην πολιτική.
Κανένα άθροισμα δεν κρύβει την ευθύνη για κάθε ένα κόμμα και για
κάθε ένα βουλευτή ξεχωριστά.Αυτό δεν αφορά μόνο την ΕΡΤ, αλλά και πλείστα άλλα θέματα.
Αφορά τη διοικητική μεταρρύθμιση. Ο Αντώνης Μανιτάκης έδωσε τη
μάχη της διοικητικής μεταρρύθμισης με προσήλωση στο κράτος δικαίου
, με πρόγραμμα , λογική και κριτήρια. Αντίθετα , οι Υπουργοί της Νέας
Δημοκρατίας που επόπτευαν τα Υπουργεία με τους περισσότερους
εργαζόμενους , δεν έκαναν τίποτα για την προώθηση της μεταρρύθμισης
και την προετοιμασία της κινητικότητας , ακριβώς για να μην ταράξουν
το δικό τους σύστημα.
Αφορά την υποτίμηση που επιδείχθηκε σε αποφάσεις των συσκέψεων
των πολιτικών αρχηγών , όπως, για παράδειγμα , αυτή για το τέλος
ηλεκτροδοτούμενων επιφανειών. Η απόφαση δεν έμεινε στη
διαπραγμάτευση με την τρόικα ούτε μία ημέρα , αφού 2 ώρες μετά το
Υπουργείο Οικονομικών ανακοινώσε τη συνέχιση του τέλους και για το
2013, το οποίο , χάρη βέβαια στη δική μας σθεναρή στάση μειώθηκε
κατά 15% .
Και βέβαια εμείς καταπιαστήκαμε με τη φορολογία της περιουσίας
και των ακινήτων με μελετημένες και ποσοτικοποιημενες προτάσεις.
Άλλοι τρόμαξαν μη χάσουν την εκλογική τους πελατεία. Όχι εμείς.
Αφορά την υποτίμηση για το τι μπορείς να κάνεις τώρα για τους
αδύναμους.
Τώρα , όχι στο θολό αύριο . Αφορά καθυστέρηση που έχει επιδειχθεί
στα θέματα της δημιουργίας ενός πλέγματος κοινωνικής υποστήριξης
των ομάδων που ζουν κάτω από τα όρια της φτώχειας και της λήψης
άμεσων μέτρων υποστήριξης των ανέργων και ειδικά αυτών που ζουν σε
οικογένειες χωρίς κανένα εργαζόμενο.
Αυτός ήταν ο οδηγός μας σε κάθε παρέμβαση. Γι αυτό αναλάβαμε
και πολιτικές και κοινοβουλευτικές πρωτοβουλίες και φέραμε το θέμα
μέχρι τις Βρυξέλλες, στο πρόσφατο ταξίδι μας .
Αφορά τα φορολογικά ζητήματα. Στον προηγούμενο νόμο
απορρίφθηκε το σύνολο των τροπολογιών της ΔΗΜΑΡ , ενώ το νέο
φορολογικό σχέδιο που αναμένεται ακόμη είναι γεμάτο από ρυθμίσεις
που θα επιβαρύνουν περισσότερο τα χαμηλά εισοδήματα.Αφορά τον τρόπο που προωθούνται οι αποκρατικοποιήσεις. Παρά το
γεγονός ότι στην προγραμματική συμφωνία των τριών κομμάτων
αναφέρεται ρητά ότι τα δίκτυα θα παραμείνουν υπό τον έλεγχο του
Δημοσίου, σε έγγραφο που στάλθηκε από το Υπ. Ανάπτυξης στην
Τρόικα , αναφέρεται η δέσμευση της κυβέρνησης να πωλήσει και τμήμα
του δικτύου ηλεκτρικής ενέργειας. Για το θέμα αυτό η ΔΗΜ.ΑΡ. δεν είχε
ενημερωθεί ποτέ. Την ίδια στιγμή προωθείται η πώληση ολόκληρου του
ποσοστού του δημοσίου στα λιμάνια και όχι οι συμβάσεις παραχώρησης
όπως είχε αρχικά συμφωνηθεί.
Όλο αυτό τον χρόνο υπήρξαν χειρισμοί και ενέργειες που περιόρισαν
την δυνατότητα να αξιοποιείται και να γίνεται σεβαστή η συμμετοχή της
Δημοκρατικής Αριστεράς ως ενισχυτικό στοιχείο των διαπραγματεύσεων
με τους εταίρους, ώστε να διορθώνονται λάθη, που εξάλλου έχουν
ομολογηθεί - και να προωθούνται οι διεκδικήσεις της χώρας. Όλα αυτά
μάλιστα την ώρα που η χώρα χρειάζεται τη μέγιστη δυνατή
συμπαράταξη, για να προωθήσει αλλαγές, τροποποιήσεις και
συμπληρώσεις στο πρόγραμμα δημοσιονομικής προσαρμογής. Την ώρα
που η χώρα χρειάζεται ένα εθνικό σχέδιο για την παραγωγική και
αναπτυξιακή ανασυγκρότησή της.
Αντί για αυτή τη συμπαράταξη, δημόσιες υποθέσεις αντιμετωπίσθηκαν
με στενή κομματική αντίληψη. Είχαμε πει πολλές φορές ότι η συμμετοχή
μας στην Κυβέρνηση πρέπει να αντανακλάται στις εφαρμοζόμενες
πολιτικές. Η παραμονή μας στην Κυβέρνηση θα μετέτρεπε τη συμμετοχή
της ΔΗΜΑΡ σε μια στήριξη χωρίς προϋποθέσεις, χωρίς αντίκρισμα στην
αντιμετώπιση των προβλημάτων της χώρας και της κοινωνίας.
Η αναίρεση της αυταρχικής μεθόδευσης στην ΕΡΤ ήταν όρος εκ των
ων ουκ άνευ για μια πραγματική επανεκκίνηση της τρικομματικής
κυβέρνησης. Δυστυχώς αυτό δεν επετεύχθη και όχι με δική μας ευθύνη.
Αν μάλιστα υπήρχε διαφορετική στάση από το ΠΑΣΟΚ, η εξέλιξη θα
ήταν διαφορετική και θα οδηγούσε σε μια επανεκκίνηση της κυβέρνησης
με νέους όρους.
Η συνήθης στάση του ΠΑΣΟΚ να διαχειρίζεται επικοινωνιακά ένα
ζήτημα και την κρίσιμη στιγμή να μην αναλαμβάνει την ευθύνη να
σηκώσει το βάρος μιας σθεναρής διαπραγμάτευσης, εκτιμούμε ότι είναι μια πολιτική γραμμή που απομειώνει στην πράξη την έννοια της
συμμετοχής στην κυβέρνηση.
Είχα βεβαίως την απορία, ποιος διακινεί την υπόγεια προπαγάνδα ,
ότι την ώρα της δύσκολης διαπραγμάτευσης για την ΕΡΤ , δήθεν έγινε
συζήτηση για τον ανασχηματισμό και αντιπροεδρίες ;
Τώρα δεν έχουμε καμία απορία. Ούτε κανείς άλλος στην Ελλάδα έχει
απορία. Όλα διευκρινίστηκαν απολύτως μετά τον ανασχηματισμό.
Από κοινού οι βουλευτές της ΔΗΜΑΡ και του ΠΑΣΟΚ κατέθεσαν
πρόταση νόμου για την καταψήφιση της πράξης νομοθετικού
περιεχομένου για την ΕΡΤ- και μάλιστα με αναδρομικά αποτελέσματα –
και πρόταση για τον αντιρατσιστικό νόμο. Αυτές οι προτάσεις
βρίσκονται στη Βουλή. Όταν θα έρθουν για συζήτηση και ψηφοφορία τι
θα κάνουν οι βουλευτές του ΠΑΣΟΚ;
Γίνεται επίκληση της πολιτικής σταθερότητας. Βεβαίως η πολιτική
σταθερότητα είναι απαραίτητη προϋπόθεση της προσπάθειας εξόδου από
την κρίση και όλοι γνωρίζουν την συνεισφορά της Δημοκρατικής
Αριστεράς όλον αυτόν τον ένα χρόνο. Δεν θέσαμε θέμα ούτε εκλογών ,
ούτε νέας κυβέρνησης από την παρούσα Βουλή, με άλλον πρωθυπουργό.
Άλλοι το υπονόησαν . Έχουμε την εκτίμηση ότι «κύκλοι» της Ν.Δ. και ο
κ. Σαμαράς με τις μονομερείς ενέργειές τους αντικειμενικά παρωθούσαν
σε ρήξη και εκλογές. Άλλο ζήτημα βέβαια ότι ανέκρουσαν πρύμναν.
Η συμβολή μας σε για την πολιτική σταθερότητα παραμένει επιλογή
του κόμματος μας. Η αποφυγή πρόωρων εκλογών είναι μια ανάγκη που
πρώτη η Δημοκρατική Αριστερά ανέδειξε. Δε θέλαμε και δε θέλουμε να
παρασύρουμε την Ελλάδα σε εκλογές και πάλι εκλογές. Σε αυτό
παραμένουμε σταθεροί. Όπως όταν είμαστε στη κυβέρνηση έτσι και
τώρα. Θέλουμε να δούμε την ίδια στάση ευθύνης από όλους . Όχι μόνο
τώρα, αλλά και μετά το καλοκαίρι και κατόπιν.
Η προσήλωση μας στην πολιτική σταθερότητα δεν ταυτίζεται με την
υποχρεωτική και άνευ όρων συμμετοχή μας στην κυβέρνηση. Δεν
ταυτίζεται με την αποδοχή ενός ρόλου που αγνοείται συστηματικά στο
όνομα ενός δήθεν υπέρτερου συμφέροντος της στιγμής. Η πολιτική
σταθερότητα χωρίς δημοκρατική διαδικασία, χωρίς διάλογο, χωρίς
πολιτικά νομιμοποιημένες ενέργειες και αποφάσεις είναι μια ρηχή σταθερότητα. Η συμμετοχή στην κυβέρνηση χωρίς την εμπέδωση ενός
κοινού πολιτικού τόπου είναι μια συμμετοχή χωρίς νόημα. Η συμμετοχή
μας σε κυβέρνηση συνεργασίας προϋποθέτει την αποδοχή της
κουλτούρας των συνεργασιών, των συνθέσεων και των συναινέσεων.
Πριν από ένα χρόνο αποφασίσαμε τη συμμετοχή μας στην
τρικομματική κυβέρνηση. Η επιλογή μας ήταν πράξη ευθύνης της
ΔΗΜΑΡ έναντι της χώρας και της κοινωνίας. Εάν η ΔΗΜΑΡ επέλεγε
τον βολικό χώρο της αντιπολίτευσης, δεν θα υπήρχε κυβέρνηση. Η χώρα
θα πήγαινε σε αλλεπάλληλες εκλογές, θα πήγαινε σε πολιτική – όσο και η
κοινωνική – ρευστότητα. Η χώρα θα χρεοκοπούσε και τυπικά και η
έξοδός της από την ευρωζώνη θα ήταν βεβαία, με αυτονόητη συνέπεια
την επιστροφή της Ελλάδας σε δεκαετίες του παρελθόντος.
Τη στάση μας να υπάρξει κυβέρνηση και πολιτική σταθερότητα την
εξαρτήσαμε αποκλειστικά και μόνον από το συμφέρον της χώρας.
Σηκώσαμε βάρη που ξεπερνούσαν το εκλογικό ποσοστό 6,3% που μας
έδωσε ο ελληνικός λαός. Η δική μας Αριστερά, χωρίς ευθύνες του
παρελθόντος, νομιμοποίησε την κυβέρνηση και της έδωσε το αναγκαίο
κύρος και στο εσωτερικό της χώρας και στην Ευρώπη. Αυτό ας μην το
ξεχνάει κανείς. Ούτε ο πρωθυπουργός.
Είμαστε πολιτικά περήφανοι γι’ αυτό που κάναμε. Είμαστε περήφανοι
για την επιλογή να μη μείνουμε στα έδρανα της αντιπολίτευσης στο
όνομα της προγραμματικής καθαρότητας και αναλάβαμε την ευθύνη της
συμμετοχής σε κυβέρνηση με πολιτικές δυνάμεις που έχουμε πολιτικές
και ιδεολογικές διαφορές. Η χώρα χρειάζονταν την ΔΗΜ.ΑΡ. και εμείς
ανταποκριθήκαμε με υπεύθυνο τρόπο. Σήμερα έχει εξασφαλιστεί η
συνέχιση της χρηματοδότησης, η μείωση του χρέους και των
επιβαρύνσεών του και υπάρχει η πολιτική δέσμευση των εταίρων μας
για στήριξη της παραμονής της χώρας στο ευρώ.
Στον ένα χρόνο της συμμετοχής μας στην κυβέρνηση συμβάλλαμε στο
να αποκρουστούν μέτρα, να αναδειχθεί η ανάγκη σύνδεσης της
δημοσιονομικής προσαρμογής με την ανάπτυξη και να τεθεί για πρώτη
φορά άμεσα το κοινωνικό ζήτημα . Πετύχαμε τη ρύθμιση , στη νέα συμφωνία που υπήρξε , να αναγνωριστεί ότι το 70% ενδεχόμενης
υπερκάλυψης των δημοσιονομικών στόχων να κατευθύνεται στην
κοινωνική πολιτική.
Δεν αγνοούμε πως ελήφθησαν επώδυνα μέτρα για τον ελληνικό λαό.
Χαρακτηριστικά της πολιτικής που ακολουθήθηκε δεν ήταν στο πλαίσιο
της δικής μας πολιτικής πρότασης. Ήταν απαραίτητο όμως να κάνουμε
συμβιβασμούς προκειμένου να υπάρξει επανεκκίνηση του προγράμματος
προσαρμογής.
Δώσαμε μάχες για να υπάρξουν τροποποιήσεις στο πρόγραμμα
προσαρμογής προς όφελος της κοινωνίας. Και εδώ δεν είχαμε πάντα τη
συμπαράσταση της Νέας Δημοκρατίας και του ΠΑΣΟΚ, όπως στα
εργασιακά θέματα και στο ζήτημα της διοικητικής μεταρρύθμισης. Σε
κάθε περίπτωση όμως η χώρα σήμερα μπορεί να δώσει από καλύτερες
θέσεις τη μάχη της σταθεροποίησης και της συντεταγμένης κοινωνικής
προσαρμογής.
Θέλω να απευθυνθώ στους ανθρώπους που υποδείξαμε και
συμμετείχαν στην κυβέρνηση. Στους αγαπητούς φίλους και φίλες που
έδωσαν τη μάχη αυτό το χρόνο , με την προσωπική τους συμμετοχή, την
προσπάθεια, την αφοσίωσή τους. Παρήγαγαν έργο μέσα σε δύσκολες
συνθήκες , μέσα σε ένα στενό , δημοσιονομικά αλλά και πολιτικά ,
πλαίσιο. Τους ευχαριστούμε για τις μεγάλες προσπάθειες που
κατέβαλλαν. Έκαναν με τον καλύτερο τρόπο τη δουλειά τους , κι ας
δέχονται επιθέσεις από εκείνους που αναζητούν άλλοθι για να
δικαιολογήσουν τις δικές τους καθυστερήσεις και ανεπάρκειες και τις
δικές τους ιδεολογικές εμμονές.
Δεν τα κάναμε βεβαίως όλα σωστά. Δεν καταφέραμε πάντα να
ξεδιπλώσουμε πρωτοβουλίες δίνοντας το δικό μας πολιτικό στίγμα για το
δρόμο εξόδου από την κρίση. Δεν καταφέραμε , όσο θέλαμε , να
αποτρέψουμε το μονοσήμαντο επικαθαρισμό της πολιτικής ζωής της
χώρας από τις προσπάθειες υλοποίησης των δεσμεύσεων που
σχετίζονταν με την καταβολή των δόσεων χρηματοδότησης.
Σήμερα η ελληνική οικονομία και κοινωνία βρίσκονται, για άλλη μια
φορά, μπροστά σε ένα κρίσιμο σταυροδρόμι. Από τη μια πλευρά,
υπάρχουν κάποια σημάδια που επιτρέπουν την αισιοδοξία σε σχέση με
την πορεία της οικονομίας.Από την άλλη πλευρά, το κόστος που πλήρωσε η ελληνική κοινωνία
είναι μεγάλο .
Μετά από πέντε συνεχόμενα χρόνια ύφεσης η κατάσταση των πολιτών
είναι οριακή. Το 1,5 εκατομμύριο ανέργων συνιστά μια θλιβερή
ευρωπαϊκή πρωτιά. Τα κενά στο σύστημα κοινωνικής προστασίας και το
κοινωνικό κράτος διευρύνθηκαν. Το πρόγραμμα δημοσιονομικής
προσαρμογής αντιμετωπίζει σημαντικά προβλήματα.
Το ζήτημα επομένως για την οικονομική πολιτική σήμερα είναι τούτο:
Τι θα κυριαρχήσει; Μια λογιστική προσέγγιση της οικονομίας , όπου
το βάρος πέφτει αποκλειστικά στο δημοσιονομικό σκέλος, αδιαφορώντας
για το κοινωνικό κόστος ή η αναδιάταξη των προτεραιοτήτων
προκειμένου να ενισχυθεί η διάσταση των αναγκαίων μεταρρυθμίσεων ,
της ανάπτυξης και της κοινωνικής προστασίας;
Η Δημοκρατική Αριστερά δεν απορρίπτει το στόχο για ισοσκελισμένο
προϋπολογισμό ,κάτι το οποίο θα δημιουργήσει καλύτερες προϋποθέσεις
για τη διεκδίκηση της σημαντικής αναδιάρθρωσης του. Υποστηρίζουμε
όμως αυτό που πάντα λέγαμε. Ότι η δημοσιονομική προσαρμογή πρέπει
να προέλθει από τον εξορθολογισμό των δημοσίων δαπανών, από την
προώθηση μεταρρυθμίσεων στο φορολογικό σύστημα που θα
καταπολεμούν την φοροδιαφυγή και την φοροαποφυγή, από μία
φορολογική και οικονομική πολιτική που θα δίνει χώρο στην ανάπτυξη
και στην ενίσχυση της ζήτησης.
Σήμερα , περισσότερο από ποτέ, απαιτείται να ξαναδούμε το
πρόγραμμα δημοσιονομικής προσαρμογής, όχι τόσο σε ό,τι αφορά το
ποσοτικό του σκέλος αλλά κυρίως σε ό,τι αφορά το ποιοτικό του. Η
κυβέρνηση πρέπει να αξιοποιήσει τις δυνατότητες που τις δίνουν οι
πρόσφατές αποφάσεις του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου προκειμένου να
εντάξει το κόστος από την ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών στους
ευρωπαϊκούς μηχανισμούς. Πρέπει επίσης να αξιοποιήσει τη συζήτηση
που γίνεται σήμερα τόσο στους κόλπους της Ευρωπαϊκής Επιτροπής όσο
και στο Ευρωκοινοβούλιο , προκειμένου να πείσει ότι όταν
δημοσιονομικοί στόχοι έρχονται σε πρόσκαιρη σύγκρουση με την
ανάγκη μεταρρυθμίσεων η επιλογή πρέπει να είναι υπέρ των
μεταρρυθμίσεων. Προκειμένου να πείσει ότι η ενίσχυση του κοινωνικού κράτους αποτελεί άμεση προτεραιότητα η οποία δεν μπορεί να
περιμένει.
Να το πούμε απλά. Το πρόγραμμα προσαρμογής δεν θα βγει
οικονομικά και κοινωνικά και μετά θα αλλάξει. Αν δεν αλλάξει , δεν θα
μπορέσει να οδηγήσει στην κάλυψη των δημοσιονομικών στόχων. Και
βεβαίως πρέπει να γίνει σαφές ότι δεν υπάρχουν περιθώρια για άλλες
περικοπές μισθών, συντάξεων, επιδομάτων ή περαιτέρω φορολόγηση των
εργαζομένων και των μικρομεσαίων. Οι επιπλέον πόροι μπορούν να
προέλθουν μόνο μέσα από την ανάπτυξη και από την ενίσχυση της
ζήτησης.
Αυτό που χρειάζεται τώρα η χώρα μας είναι ένα μεγάλο επενδυτικό
πρόγραμμα με τη συμμετοχή της Ευρωπαϊκής Τράπεζας Επενδύσεων και
τη συμμετοχή του ιδιωτικού τομέα, ώστε να υλοποιηθούν αναπτυξιακές
παρεμβάσεις και επενδυτικές πρωτοβουλίες, που θα δημιουργήσουν
θέσεις εργασίας σε νέους τομείς και για νέους ανθρώπους. Ο στόχος
μηδενισμού του ελλείμματος πρέπει να στηριχθεί σε ένα αναπτυξιακό
κύμα με κινητοποίηση όλων των εσωτερικών δυνάμεων και με τη
μόχλευση κεφαλαίων από το εξωτερικό. Σήμερα είναι όσο ποτέ άλλοτε
αναγκαίο η δημοσιονομική εξυγίανση να συνοδευτεί με την αναπτυξιακή
διαδικασία και τη λήψη μέτρων για την υποστήριξη της κοινωνικής
συνοχής.
Οι μεγάλες μεταρρυθμίσεις που χρειάζεται ο τόπος δεν πρέπει να
παραμείνουν απλές διακηρύξεις κενές περιεχομένου. Κάποιες από αυτές
έχουν ήδη ξεκινήσει, ενώ σε άλλες υπάρχουν καθυστερήσεις. Για μας η
μάχη για τις μεταρρυθμίσεις αφορά και το προχώρημα τους αλλά και τον
χαρακτήρα που θα έχουν. Δίνουμε τη μάχη ώστε οι μεταρρυθμίσεις να
επαναθεμελιώσουν τα δημοκρατικά και κοινωνικά δικαιώματα και όχι
να τα αφυδατώσουν. Με δεδομένη την υποστήριξη μας στις
μεταρρυθμίσεις και την επιδίωξη να αποτελέσουμε δύναμη προώθησής
τους, εργαζόμαστε ώστε αυτές να έχουν δημοκρατικό χαρακτήρα και στο
περιεχόμενο αλλά και στη μορφή με την οποία θα προωθηθούν.
Η χώρα σήμερα βρίσκεται σε ένα σημείο σίγουρα πιο σταθερό από ότι
πριν από ένα χρόνο ,αλλά με εμφανείς μπροστά της τις προκλήσεις, τις
δυσκολίες και τις προοπτικές. Σε τέτοια κομβικά σημεία είναι αποδεδειγμένο ότι τίθενται σημαντικά ερωτήματα. Οι απαντήσεις που θα
δοθούν καθορίζουν και τον δρόμο που θα ακολουθηθεί.
Σήμερα λοιπόν τι έχει ανάγκη η χώρα ;
Σε ό,τι αφορά στη στάση μας:
Είναι άλλο πράγμα η αναζήτηση συμβιβαστικών λύσεων, βασισμένων
σε αμοιβαίες υποχωρήσεις με στόχο την εξεύρεση κοινού τόπου και άλλο
ένας διαρκής συμβιβασμός με πολιτικές που σε βρίσκουν κάθετα
αντίθετο.
Είναι διαφορετική η προσήλωση στη σωτηρία της Ελλάδας και της
κοινωνίας και διαφορετική η παγίδευση μέσω αυτού του στόχου σε
επιλογές αυταρχικές, αντιμεταρρυθμιστικές και εν τέλει χωρίς όφελος για
τη χώρα .
Από την άλλη πλευρά είναι η πολιτική της αποκήρυξης του
προγράμματος δημοσιονομικής προσαρμογής στο σύνολό του. Είναι η
λογική της μονομερούς καταγγελίας του μνημονίου . Είναι πολιτικά
σώφρον να επιθυμεί κανείς την καταστροφή ώστε να διαδραματίσει έναν
δικό του ανοικοδομητικό ρόλο μετέπειτα; Είναι λογικό το κόμμα της
αξιωματικής αντιπολίτευσης να μην παρουσιάζει μία , έστω μία,
μεταρρύθμιση, προαναγγέλλοντας μάλιστα και την ακύρωση όσων έχουν
ήδη υλοποιηθεί και έχουν θετική επίδραση; Αποτελεί διέξοδο για τη
χώρα μια πρόταση εξουσίας που δεν έχει σαφή θέση για τα βασικά; Για
τα θέματα στρατηγικής σημασίας;
Είναι προφανές πως και οι δύο συνταγές αυτές δεν δίνουν διέξοδο, αλλά
συντείνουν στο αδιέξοδο.
Όταν υποστηρίζαμε διαρκώς την πολιτική αυτονομία της
Δημοκρατικής Αριστεράς δεν το κάναμε για λόγους κομματικούς αλλά
για να διαφυλάξουμε το δικαίωμα σε έναν άλλο τρόπο, σε έναν άλλο
δρόμο. Δεν απαντάμε σε μονοδιάστατα διλήμματα του «ή μαζί μας ή με
τους άλλους» , γιατί πολύ απλά η λύση δεν βρίσκεται στην αέναη
αντιπαράθεση αλλά στη σύνθεση, στο διάλογο, στο σχέδιο.
Φανταστείτε οι επιλογές μας να περιορίζονταν ανάμεσα σε αυταρχικές
νεοφιλελεύθερου τύπου δήθεν μεταρρυθμίσεις από την μια και σε
υπεράσπιση ξεπερασμένων κρατικιστικών αντιλήψεων, με επίχρισμα λαϊκισμού , από την άλλη; Δεν θα επιτρέψουμε , με τις δυνάμεις που
έχουμε και τις ευθύνες που μας αναλογούν , να παγιωθεί ποτέ ένα τέτοιο
δίπολο. Όχι γιατί σε ένα τέτοιο δίπολο εμείς δεν έχουμε θέση , αλλά διότι
ένα τέτοιο δίπολο είναι καταστροφικό για τη χώρα .
Επιχειρήθηκε και επιχειρείται και σήμερα να στηθεί ένα σκηνικό
ενός νέου διπολισμού για να θα εμπεδωθεί ως ένας νέος δικομματισμός
παλαιού τύπου. Η στρατηγική της έντασης και της πόλωσης από τη Νέα
Δημοκρατία και το ΣΥΡΙΖΑ , φαινόμενο που είχε επισημανθεί έγκαιρα
από εμάς, ήταν δείγμα των πολιτικών στοχεύσεων. Κομματικές
στοχεύσεις που θέλησαν να υπονομεύσουν την δυνατότητα εκφοράς του
υπεύθυνου πολιτικού λόγου .
Δεν έχει γίνει αντιληπτή η ανάγκη μετάβασης σε νέα συνεργατικά
σχήματα, σε αλλαγή της συγκρουσιακής πολιτικής κουλτούρας της
μεταπολίτευσης, σε αποφυγή μονοκομματικών κυβερνήσεων που με τις
επιλογές τους και την ιδιότυπα ανεξέλεγκτη διακυβέρνησή τους
οδήγησαν τη χώρα στα πρόθυρα της χρεοκοπίας. Μονοκομματικές
κυβερνήσεις ιδιοποιήθηκαν δημόσιους πόρους και άλωσαν τη δημόσια
διοίκηση με κομματισμό και πελατειακά δίκτυα.
Οι συνθέσεις και συνεργασίες που υποστηρίζουμε δεν ακυρώνουν ,
ούτε διαγράφουν τη διάκριση Αριστεράς –Δεξιάς. Όμως, είναι αναγκαίο
η αντιπαράθεση και ο διάλογος Αριστεράς - Δεξιάς να μη γίνεται πλέον
ούτε με μετεμφυλιακούς όρους ούτε ως συνέχιση του εμφυλίου με άλλα
μέσα. Είναι ανάγκη όλα τα κόμματα του δημοκρατικού τάξου, να
διαμορφώσουμε νέους θεσμούς , αλλά και με νέες πρακτικές ένα
καινούριο, σύγχρονο, δημοκρατικό, διαφανές, ανανεωμένο και ανοικτό
στην κοινωνία των πολιτών, πολιτικό σύστημα. Πράγματι, έχουμε
εισέλθει σε εποχή κυβερνήσεων συνεργασίας. Οι συνεργασίες όμως
προϋποθέτουν συγκλίσεις και συμφωνίες και αντίστοιχη κουλτούρα.
Και ακριβώς επειδή δεν έχει γίνει σε βάθος αντιληπτή αυτή η ανάγκη
στη νέα συγκυρία, επιχειρείται η απαξίωση της απόφασης της
Δημοκρατικής Αριστεράς. Μια απόφαση που ταράζει τα λιμνάζοντα
ύδατα και αποδεικνύει πως το παιχνίδι για έναν τρίτο πόλο είναι ανοιχτό.
Όταν πριν από τρία χρόνια ιδρύσαμε την Δημοκρατική Αριστερά
είχαμε συναίσθηση των δυσκολιών του εγχειρήματος ,αλλά
εμφορούμασταν όλοι από μία αισιοδοξία. Αισιοδοξία που εδράζεται στην ιστορική διαδρομή των ιδεών μας , αλλά και στη βούλησή μας να
λάβουμε μέρος στη δύσκολη προσπάθεια ανόρθωσης της χώρας.
Η Δημοκρατική Αριστερά ήταν και παραμένει η Αριστερά της
ευθύνης. Δεν φοβόμαστε αυτόν το ρόλο, δεν υπαναχωρούμε από αυτή
μας την τοποθέτηση. Η Δημοκρατική Αριστερά ήταν και παραμένει
κυβερνώσα Αριστερά. Κυβερνώσα και όχι απαραιτήτως κυβερνητική. Η
διακυβέρνηση της χώρας δεν μας φοβίζει – το αποδείξαμε. Η
Δημοκρατική Αριστερά απέδειξε με τη στάση της πως Αριστερά και
διακυβέρνηση δεν είναι έννοιες αντίπαλες .
Η Δημοκρατική Αριστερά παραμένει εδώ. Και είναι εδώ όχι ως
αποτέλεσμα κάποιου κομματικού πατριωτισμού, αλλά διότι έχει
αναλάβει από την ίδρυσή της έναν σημαντικό ρόλο. Ρόλο που πρέπει να
τον φέρουμε σε πέρας . Η Δημοκρατική Αριστερά παραμένει σημαντικό
μέρος της λύσης.
Πριν ένα χρόνο ζητήσαμε εντολή για λύση από την ελληνική
κοινωνία. Μας δόθηκε η εντολή και δώσαμε τη λύση. Σήμερα από άλλη
πλευρά παραμένουμε στρατευμένοι στην υπόθεση υπέρβασης της κρίσης
με την οικονομία ζωντανή και την κοινωνία όρθια. Όσοι πιστεύουν πως η
Δημοκρατική Αριστερά θα κρυφτεί, θα αποχωρήσει από τις ευθύνες και
θα περιοριστεί σε ρόλους δευτερεύοντες , πλανώνται πλάνη οικτρά. Δεν
θα περιμένουμε στη γωνία. Η παρέμβασή μας θα είναι ενεργή. Η
Αριστερά της ευθύνης δεν ταυτίζεται με την Αριστερά υποχρεωτικά στην
κυβέρνηση. Δεν εξαντλείται η υπευθυνότητα μέσα σε κυβερνητικές
θέσεις. Υπάρχουν πεδία και δυνατότητες προώθησης προτάσεων και
δράσεων εκτός κυβερνητικού σχήματος. Δεν παραιτούμαστε από τον
στόχο άσκησης επιρροής στην κυβερνητική πολιτική.
Η απόφασή μας για αποχώρηση από την κυβέρνηση συνεργασίας δεν
σημαίνει επιστροφή της Δημοκρατικής Αριστεράς σε μια παράδοση του
χώρου της ευρύτερης Αριστεράς, που την θέλει κόμμα διαμαρτυρίας,
ανεύθυνο, στην γωνία της πολιτικής διαπάλης. Όσοι το νομίζουν θα
διαψευστούν.
Παλεύουμε να αλλάξουμε τους σημερινούς πολιτικούς συσχετισμούς.
Μέσα στο σημερινό πλαίσιο παρεμβαίνουμε, αναλαμβάνουμε
πρωτοβουλίες και παράλληλα μέσω αυτών θέλουμε να αποδείξουμε πως
υπάρχει και άλλος δρόμος. Δρόμος που αναγνωρίζει την ανάγκη δημοσιονομικής προσαρμογής, που αναγνωρίζει την ανάγκη μεγάλων
μεταρρυθμίσεων στο κράτος και στην οικονομία , αλλά ταυτόχρονα
δρόμος που σέβεται θεσμούς, διαδικασίες και κοινωνικές ανάγκες.
Η πολιτική μας πρόταση είναι επίκαιρη.
Σήμερα λοιπόν υποστηρίζουμε πως πρώτον πρέπει να αποφευχθούν
πάση θυσία νέα μέτρα που θα περικόψουν το εισόδημα των πολιτών.
Δεύτερον είναι απαραίτητη μία αναδιαπραγμάτευση σημείων του
προγράμματος που θα λαμβάνει υπόψη τις αποδεδειγμένες αστοχίες του
προγράμματος και θα διορθώνει τις λανθασμένες εκτιμήσεις. Δεν είναι
δυνατόν να υπάρχουν επίσημες παραδοχές αστοχιών, λανθασμένων
εκτιμήσεων και αρνητικών επιπτώσεων και παρόλα αυτά να μην
μεταβάλλεται το πρόγραμμα προσαρμογής στο ελάχιστο. Τρίτον είναι
αναγκαία η κατάρτιση ενός εθνικού σχεδίου ανασυγκρότησης που θα
αντικαταστήσει το μνημόνιο στην πορεία του χρόνου, καθώς το μνημόνιο
δεν θα είναι για πάντα εδώ. Είναι χρέος δικός μας , των Ελλήνων , να
ετοιμάσουμε ένα σχέδιο για την μεταμνημονιακή Ελλάδα. Ένα σχέδιο
όπου θα ενσωματώνει την πολυετή εμπειρία της οικονομικής κρίσης, θα
αποκλείει την επανάληψη λαθών του παρελθόντος που μας οδήγησαν σε
αυτή και θα βασίζεται σε ιδέες και προτάσεις προωθημένες που θα
μεταβάλουν ριζικά την εικόνα της χώρας. Υπάρχουν διεθνώς
παραδείγματα τέτοιων συλλογικών σχεδιασμών και προσπαθειών που
είχαν ευτυχές τέλος.
Η χώρα πρέπει να δώσει τη μάχη για την παραμονή της στο
ευρωπαϊκό πλαίσιο. Η ΔΗΜΑΡ θα είναι παρούσα σε αυτή τη μάχη με το
δικό της διακριτό στίγμα. Δεν απομακρύνεται κατ' ελάχιστον από την
πολιτική των δημοκρατικών μεταρρυθμίσεων. Δεν απομακρύνεται από
την πολιτική αναζήτηση των λύσεων μέσα στην Ευρωπαϊκή
πραγματικότητα. Η παρουσία μας σε αυτήν την προσπάθεια θα είναι
ενεργή. Με σαφήνεια και προγραμματική δέσμευση.
Εμείς δεν αλλάζουμε τη στάση μας έναντι των αναγκών της χώρας.
Παραμένουμε μια υπεύθυνη πολιτική δύναμη , μια επισπεύδουσα
δύναμη των δημοκρατικών μεταρρυθμίσεων , των εξυγιαντικών λύσεων ,
του ευρωπαϊκού δρόμου της χώρας , με δημοκρατία και κοινωνική
συνοχή. Ως τέτοια δύναμη θέλουμε να γίνουμε καταλύτης των λύσεων
για την προώθηση πολιτικών εξόδου από την κρίση.Παραμένουμε στρατευμένοι πάντα στην υπόθεση ανασυγκρότησης
του χώρου του δημοκρατικού σοσιαλισμού και μάλιστα με μεγαλύτερη
πλέον θέληση και δράση , καθώς οι εξελίξεις απέδειξαν την
αναγκαιότητα ύπαρξης ενός ισχυρού δημοκρατικού προοδευτικού
πόλου. Η έκφραση αυτού του χώρου καθίσταται τώρα περισσότερο από
κάθε φορά αναγκαία για την κοινωνική και τη δημοκρατική λειτουργία
του πολιτικού συστήματος της χώρας. Το δικομματισμό και το διπολισμό
τον πληρώσαμε ακριβά. Μόνο ως καρικατούρα μπορεί να υπάρξει πάλι.
Και αυτό πρέπει να αποκρουσθεί.
Η Δημοκρατική Αριστερά θα πρωταγωνιστήσει σε αυτήν την
προσπάθεια. Προσπάθεια που δεν αφορά συμπράξεις μας με άλλα
κόμματα ή εκχώρηση της πολιτικής μας αυτονομίας. Αφορά τη σχέση
της Δημοκρατικής Αριστεράς με ένα αστερισμό κινήσεων και προσώπων
που θα συσπειρωθούν με βάση τη φυσιογνωμία και το περιεχόμενο του
δημοκρατικού σοσιαλισμού. Αφορά τη δημιουργία μιας ευρείας
συμμαχίας δυνάμεων της δημοκρατικής αριστεράς, της πολιτικής
οικολογίας και της σοσιαλδημοκρατίας που απορρίπτει πολιτικές και
πρακτικές που οδήγησαν στην κρίση.
Αυτός ο χώρος με την ποικιλομορφία του, με τις ιδιαιτερότητές του, με
τη διαφορετικότητα που τον χαρακτηρίζει, πολλές φορές και την
ανομοιογένεια , είναι η ελπίδα όλων των προοδευτικών πολιτών που
σήμερα δυσφορούν από την υπάρχουσα κατάσταση Θα χρειαστεί
δουλειά, θα χρειασθεί η πολιτική κατανόηση για τον κοινό δρόμο . Δεν
μπορούμε να συμφωνούμε σε όλα . Αλλά με αυτόν τον κόσμο μας δένει
η κοινή πεποίθηση ότι βρισκόμαστε στην ίδια όχθη του ποταμού, πως
έχουμε κοινές ανησυχίες, πως μοιραζόμαστε του ίδιους
προβληματισμούς. Μέλημά μας είναι αυτή η πεποίθηση να γίνει
πολιτική πρόταση και κατάκτηση . Αυτές οι δυνάμεις πλειοψηφούν στην
Ελληνική κοινωνία .
Θέλουμε και θα επιδιώξουμε να συναντηθούμε με όλον αυτόν τον
κόσμο. Θέλουμε να συναντηθούν και να συμπαραταχθούν όλες αυτές οι
δυνάμεις. Είναι οι πλειοψηφικές δυνάμεις μέσα στην κοινωνία.
Απευθυνόμαστε σε όλους αυτούς τους πολίτες. Προφανώς και στον
κόσμο του ΠΑΣΟΚ, έναν κόσμο προοδευτικό που επιθυμεί
μεταρρυθμίσεις, εκσυγχρονισμό και κοινωνική δικαιοσύνη.Είναι, καθαρό πια σε πολλούς , σε ολοένα και πιο πολλούς:
Ότι για να προχωρήσει η χωρά μπροστά, χρειάζεται, υπάρχει ανάγκη
για μια ισχυρή παράταξη της Ευρύτερης Μεταρρυθμιστικής και
Δημοκρατικής Αριστεράς. Γι΄ αυτό πρέπει να πάρουμε κάθε αναγκαία
πρωτοβουλία για την οικοδόμηση μιας πλατειάς συμμαχίας του
Δημοκρατικού Σοσιαλισμού.
Εμείς προγραμματίζουμε το 2ο τακτικό μας συνέδριο. Η ΔΗΜΑΡ
έρχεται από μακριά και θα πάει πολύ μακριά.
Έχουμε ανοικτό το χέρι σε κάθε έναν και κάθε μια που θέλει να
παλέψει μαζί μας για μια ισχυρή παράταξη, μια συμμαχία του
Δημοκρατικού Σοσιαλισμού.
Η πολιτική ιστορία του τόπου εξάλλου το φωνάζει. Όταν δυνάμεις
προοδευτικές και δημοκρατικές κινητοποιήθηκαν κατάφεραν να
αλλάξουν τα πάντα. Όταν παραμέρισαν μικρές διαφορές και
συνασπίστηκαν έγιναν πλειοψηφία. Πλειοψηφία που πήρε στις πλάτες
της όλες τις υποθέσεις της χώρας και της κοινωνίας . Πλειοψηφία που
έδωσε ιστορικές απαντήσεις σε ιστορικές προκλήσεις. Πλειοψηφία που
είναι υπαρκτή και πρέπει να εκφρασθεί .
Με αυτές τις δυνάμεις πρέπει να προχωρήσουμε . Αυτοί είναι
σύμμαχοί μας, με αυτούς θα βρεθούμε σύντομα για να σχεδιάσουμε
άμεσα για την Ελλάδα της προόδου, και της κοινωνικής δικαιοσύνης.
Από σήμερα προτείνω να αποφασίσουμε την εκκίνηση πολιτικών
διαδικασιών και διαλόγου ώστε μεταρρυθμιστικές, προοδευτικές,
οικολογικές ,αριστερές και δημοκρατικές δυνάμεις, που θέλουν μια
δημοκρατική και δίκαιη Ελλάδα μέσα σε μια δημοκρατική Ευρώπη, μια
Ευρώπη της κοινωνικής συνοχής και της εργασίας, μια Ελλάδα και μια
Ευρώπη της ανάπτυξης, να συγκροτήσουν τη συμμαχία τους, τη
συμπαράταξή τους και νίκη τους . Οι πολίτες , η κοινωνία, με μαζικές
δημοκρατικές διαδικασίες θα δημιουργήσουν αυτό το νέο πόλο.
Ο δρόμος είναι μπροστά για τη Δημοκρατική Αριστερά .
Είναι ανοιχτός .
Θα περπατήσουμε με δύναμη , αισιοδοξία, και πεποίθηση .Ομιλία του προέδρου της ΔΗΜΑΡ, Φώτη .

Παρασκευή 21 Ιουνίου 2013

Δήλωση του Φώτη Κουβέλη μετά την συνάντηση με τον Πρωθυπουργό και τον Πρόεδρο του Πασοκ (20/6/2013)








Στη σύσκεψη των πολιτικών αρχηγών δεν προέκυψε ο κοινός πολιτικός τόπος αναφορικά με το ζήτημα της δημόσιας ραδιοτηλεόρασης. Επανέφερα την πρόταση της ΔΗΜΑΡ ότι η αναδιοργάνωση, η δημιουργία του νέου ραδιοτηλεοπτικού δημόσιου φορέα πρέπει να γίνει με την ΕΡΤ σε κίνηση και με παρόντες όλους τους εργαζόμενους. Να γίνει η μεταρρύθμιση και η αναδιοργάνωση μέσα σε συγκεκριμένο χρονικό διάστημα, με συγκεκριμένες θέσεις, προκειμένου ο δημόσιος ραδιοτηλεοπτικός Φορέας να είναι αποτελεσματικός και βεβαίως ανεξάρτητος από κόμματα και κυβερνήσεις.
Είναι πρόταση πάρα πολύ συγκεκριμένη, δεν πρόκειται για τυπικό διαδικαστικό ζήτημα, δεν πρόκειται για ζήτημα που δεν αφορά στην ουσία. Αφορά στην ουσία. Το μαύρο στη ραδιοτηλεόραση ήταν συγκεκριμένη επιλογή, όπως και η βίαιη διακοπή των συχνοτήτων της ΕΡΤ, δηλαδή του δημόσιου ραδιοτηλεοπτικού Φορέα. Επέμενα ότι θα πρέπει αυτός να είναι ο κοινός πολιτικός τόπος διότι, επαναλαμβάνω για εμάς, είναι ζήτημα δημοκρατικής νομιμότητας. Είναι επίσης απαράδεκτο το γεγονός ότι παρά την απόφαση της προσωρινής διαταγής του Προέδρου του Συμβουλίου της Επικρατείας να ενεργοποιηθούν οι συχνότητες, η απόφαση δεν έτυχε εφαρμογής όπως όφειλε να πράξει η Κυβέρνηση, με αποτέλεσμα παρά την προσωρινή διαταγή του Συμβουλίου της Επικρατείας, το μαύρο και με ότι αυτό μπορεί να συμβολίζει να παραμένει στους τηλεοπτικούς δέκτες.
Επαναλαμβάνω ότι το ζήτημα δεν είναι τυπικό, δεν είναι διαδικαστικό, είναι ζήτημα δημοκρατικής ουσίας. Δεν επήλθε συμφωνία, επέμενα, και επέμεινα ακριβώς για τους λόγους που προανέφερα. Νομίζω ότι θα έπρεπε ο κ. Πρωθυπουργός να προσέλθει σε αυτή τη λύση την οποία προτείναμε. Στο κάτω κάτω η αποδοχή αυτής της πρότασης που έκανε η ΔΗΜΑΡ, σε τίποτε μα σε τίποτε, δεν θα έβλαπτε την ουσία των πραγμάτων, και ποιά ήταν η ουσία; Να αναδιοργανωθεί, να εκσυγχρονιστεί, να εξορθολογιστεί η λειτουργία του δημόσιου ραδιοτηλεοπτικού φορέα.
Η ΔΗΜΑΡ με τη συγκεκριμένη αυτή ενέργειά της σε καμία περίπτωση δεν εγκαταλείπει, δεν απομακρύνεται κατ' ελάχιστον από την μεταρρυθμιστική της πολιτική, δεν απομακρύνεται από την πολιτική αναζήτησης των λύσεων μέσα στην Ευρωπαϊκή πραγματικότητα, αυτός ήταν και ο λόγος για τον οποίο επιμείναμε. Ναι στην αναδιοργάνωση, ναι στον εξορθολογισμό του δημόσιου ραδιοτηλεοπτικού Φορέα αλλά όχι σε πράξεις και σε ενέργειες οι οποίες προσβάλουν τη νομιμότητα.

Η κυβέρνηση προχώρησε στην έκδοση πράξης νομοθετικού περιεχομένου, παρά την αντίθεση της ΔΗΜΑΡ, την οποία γνώριζε με σαφήνεια. Η κυβέρνηση γνώριζε την κατηγορηματικότητα στις θέσεις της ΔΗΜΑΡ και προχώρησε, και μάλιστα ερήμην 4 υπουργών, των υπουργών που πρότεινε η ΔΗΜΑΡ και των υπουργών που πρότεινε το ΠΑΣΟΚ. Αυτό, αν μην τι άλλο μαρτυρά συγκεκριμένη πολιτική επιλογή, μία επιλογή άρνησης επί της ουσίας, άρνησης της συλλειτουργίας των τριών κόμματων στο πλαίσιο της κυβέρνησης, Των τριών κομμάτων που συγκρότησαν και στηρίζουν την κυβέρνηση. Εμείς επιμένουμε, επιμένουμε σε αυτή τη θέση. Δεν είναι δική μας ευθύνη που δεν βρέθηκε ο κοινός πολιτικός τόπος. Η πρόταση που κάναμε αποτελούσε ικανή βάση να προσέλθει και η ΝΔ, να προσέλθει σε αυτή την κοινή βάση, να αποδεχτεί την πρόταση μας και ο κ. Πρωθυπουργός.

Τρίτη 18 Ιουνίου 2013

Δήλωση του Φώτη Κουβέλη αμέσως μετά την συνάντηση με τον Πρωθυπουργό και τον Πρόεδρο του Πασοκ.









Σήμερα, όπως σας είναι γνωστό,  εκδόθηκε μία απόφαση του Συμβουλίου Επικρατείας αναφορικά με την ΕΡΤ. Η απόφαση αυτή επιτάσσει να λειτουργήσουν όλες οι συχνότητες του Δημόσιου Ραδιοτηλεοπτικού φορέα. Η ίδια η απόφαση αμφισβητεί και υποστηρίζει ότι δεν έπρεπε να διακοπεί η λειτουργία της ΕΡΤ ΑΕ. Κατά συνέπεια αναμένουμε,  χωρίς άλλη καθυστέρηση, όλες οι συχνότητες να βγουν στον αέρα, να λειτουργήσουν πραγματικά, με μία λειτουργία η οποία ανταποκρίνεται στο ρόλο του εθνικού ραδιοτηλεοπτικού φορέα.

Είναι δικαίωμα του Έλληνα πολίτη στη μόρφωση, στον πολιτισμό, στην πολιτική ενημέρωση. Η απόφαση αυτή συντάσσεται ουσιαστικά με εκείνο το οποίο έχουμε πει, ότι κανένας δεν είχε δικαίωμα, κανένας δεν έχει δικαίωμα να κλείνει την Εθνική Ραδιοτηλεόραση  και να βγάζει μαύρο στην οθόνη.

Θεωρώ ότι με βάση και την απόφαση αυτή, οφείλει ο πρωθυπουργός να θέσει αμέσως σε συνολική εκκίνηση τη λειτουργία της ΕΡΤ  και από εκεί και πέρα βεβαίως οι αναδιαρθρώσεις, ο εξορθολογισμός, όλα εκείνα που αφορούν στην αντιμετώπιση των προβλημάτων πρέπει να δρομολογηθούν. 

Το ζήτημα της ΕΡΤ ήταν πάρα πολύ σημαντικό και ταυτόχρονα ανέδειξε το γεγονός ότι κανένας δεν δικαιούται στο πλαίσιο μια τρικομματικής κυβέρνησης να ενεργεί με μονομέρεια. Και ήταν μονομέρεια από τη μεριά του κ. Σαμαρά να προωθήσει την Πράξη Νομοθετικού Περιεχομένου και μάλιστα μία πράξη νομοθετικού περιεχομένου, η οποία δεν υπογράφεται από 4 υπουργούς. Αυτό έδειχνε, καταδείκνυε τη συγκεκριμένη επιλογή να προχωρήσουν στην ενέργεια αυτή, αγνοώντας ότι η κυβέρνηση αυτή στηρίζεται και σε άλλα δύο κόμματα, στηρίζεται και στη Δημοκρατική Αριστερά. 

Με το ζήτημα της ΕΡΤ ΑΕ είναι προφανές ότι ήρθαν στην επιφάνεια και συζητήθηκαν όλα εκείνα τα ζητήματα που αφορούν στην πραγματική κατάσταση η οποία υπάρχει, αλλά και στην ανάγκη της συλλειτουργίας των τριών κομμάτων στο πλαίσιο της κυβέρνησης που στηρίζουν. Εμείς επιμένουμε ότι  η ΕΡΤ πρέπει  να λειτουργήσει σε λίγη ώρα, να λειτουργήσει με όλες τις συχνότητές της και από εκεί και πέρα να το επαναλάβω, στα ζητήματα των μεταρρυθμίσεων, των αναδιαρθρώσεων και του εξορθολογισμού  είναι μεγέθη τα οποία πρέπει να προωθηθούν και πρέπει να αντιμετωπιστούν.

Η Δημοκρατική Αριστερά, όχι μόνο δεν είναι αντίθετη με τις μεταρρυθμίσεις,  αλλά είναι η επισπεύδουσα δύναμη. Άλλης τάξεως ζήτημα, όμως, οι μεταρρυθμίσεις και άλλο η συγκεκριμένη επιλογή, η οποία υπήρξε να διακοπεί απότομα η λειτουργία της ΕΡΤ και να υπάρξει το μαύρο χρώμα στους τηλεοπτικούς δέκτες. 

Η συζήτηση θα συνεχιστεί την επόμενη Τετάρτη το απόγευμα. Ο κ. πρωθυπουργός έχει στα χέρια του την απόφαση του Συμβουλίου της Επικρατείας. Αυτή η απόφαση πρέπει να εφαρμοστεί, πρέπει να αξιοποιηθεί και βεβαίως να αντιμετωπιστούν και όλα εκείνα τα ζητήματα με την πραγματική συλλειτουργία των τριών κομμάτων στο πλαίσιο του κυβερνητικού έργου, στο πλαίσιο της κυβέρνησης που στηρίζουμε. 

Δευτέρα 17 Ιουνίου 2013

ΕΠΙΚΙΝΔΥΝΟΙ ΝΟΜΙΚΟΙ ΑΚΡΟΒΑΤΙΣΜΟΙ ΣΤΗΝ ΥΠΟΘΕΣΗ ΕΡΤ



Η πολιτική κρίση που ζούμε τις τελευταίες μέρες ξεκίνησε από τη νομοθετική πρωτοβουλία της κυβέρνησης ή σωστότερα της πλειοψηφίας της κυβέρνησης για την κατάργηση της ΕΡΤ. Οι νομικές παράμετροι των μεγάλων πολιτικών προβλημάτων δεν έχουν συνήθως ιδιαίτερη αξία. Αυτό όμως δεν ισχύει για τη σημερινή πολιτική κρίση. Και αυτό γιατί οι νομικές επιλογές και ακροβασίες που ακολουθήθηκαν έχουν τη δική τους ξεχωριστή πολιτική σημασία.

1. Με το άρθρο 66 παρ. 1 του Ν.4002/2011, που ψηφίστηκε από την κυβέρνηση Παπανδρέου και το άρθρο 2 του Ν.4047/2012, που ψηφίστηκε από την Κυβέρνηση Παπαδήμου, προβλέπεται ότι μία σειρά ανωνύμων εταιριών και Νομικών Προσώπων Ιδιωτικού Δικαίου (Κτηματική Εταιρία του Δημοσίου, Οργανισμός Σχολικών Κτιρίων, Ελληνική Ραδιοφωνία Τηλεόραση, Ινστιτούτο Γεωργικών και Μεταλλευτικών Ερευνών, Εθνικό Ίδρυμα Νεότητας κλπ), που επιβαρύνουν άμεσα ή έμμεσα τον κρατικό προϋπολογισμό ή έχουν υψηλό κόστος λειτουργίας, μπορούν να καταργούνται ή να συγχωνεύονται απλά και μόνο με απόφαση του Υπουργού Οικονομικών και του κατά περίπτωση εποπτεύοντος Υπουργού. Στην ίδια απόφαση καθορίζεται και ο φορέας που καθίσταται διάδοχος των δικαιωμάτων και υποχρεώσεων της καταργούμενης ανώνυμης εταιρίας ή ΝΠΙΔ. Εάν όμως ο διάδοχος είναι το Δημόσιο, τότε η σχετική υπουργική απόφαση κατάργησης υπογράφεται εκτός από τους παραπάνω υπουργούς (Οικονομικών και τον κατά περίπτωση εποπτεύοντα Υπουργό) και από τον Υπουργό Διοικητικής Μεταρρύθμισης.
Επομένως νομικό πλαίσιο υπήρχε. Και μάλιστα πολύ σαφές. Τι έγινε λοιπόν αυτές τις μέρες; Με δεδομένη την πρόθεση της πλειοψηφίας της Κυβέρνησης να καταργήσει την ΕΡΤ με διάδοχο των δικαιωμάτων και υποχρεώσεών της το Δημόσιο, έπρεπε η σχετική απόφαση να υπογραφεί από τον Υπουργό Οικονομικών, τον εποπτεύοντα Υπουργό (Σίμο Κεδίκογλου) και τον Υπουργό Διοικητικής Μεταρρύθμισης. Όπως εκ των υστέρων αποκαλύφθηκε, ο Υπουργός Διοικητικής Μεταρρύθμισης αρνήθηκε να συμφωνήσει με την απόφαση αυτή, με συνέπεια να εκδοθεί από τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας με πρόταση του Υπουργικού Συμβουλίου – για την ακρίβεια της πλειοψηφίας του Υπουργικού Συμβουλίου - η από 10-6-2013 Πράξη Νομοθετικού Περιεχομένου, σύμφωνα με την οποία η κατάργηση ανωνύμων εταιριών, όπως η ΕΡΤ, με διάδοχο των δικαιωμάτων και υποχρεώσεών της το Δημόσιο, γίνεται με κοινή απόφαση του Υπουργού Οικονομικών και του εποπτεύοντα κατά περίπτωση Υπουργού, χωρίς να απαιτείται πλέον η υπογραφή του Υπουργού Διοικητικής Μεταρρύθμισης. Έτσι στη συνέχεια εκδόθηκε η με αριθμό 2/11-6-2013 υπουργική απόφαση για κατάργηση της ΕΡΤ Α.Ε., που υπογράφεται μόνο από τον Υπουργό Οικονομικών και τον εποπτεύοντα Υφυπουργό στον Πρωθυπουργό.
ΠΟΛΙΤΙΚΟ ΔΙΔΑΓΜΑ: Κατά την πολιτική λογική της Νέας Δημοκρατίας στις κυβερνήσεις συνεργασίας δεν είναι απαραίτητο για τη λήψη μιας πολιτικής απόφασης να συμφωνούν όλοι οι συναρμόδιοι κατά το νόμο υπουργοί, απλώς όποιος υπουργός διαφωνεί παύει με πράξη νομοθετικού περιεχομένου να είναι συναρμόδιος.

2. Σύμφωνα με τη ρητή διατύπωση του άρθρου 44 παρ.1 του Συντάγματος ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας μπορεί μετά από πρόταση του Υπουργικού Συμβουλίου να εκδίδει πράξεις νομοθετικού περιεχομένου σε περιπτώσεις εξαιρετικά (1) επείγουσας (2) και απρόβλεπτης (3) ανάγκης (4). Δεν χρειάζεται να είναι κανείς διδάκτωρ του Συνταγματικού Δικαίου για να εκτιμήσει, αν συντρέχουν στην περίπτωση της συγκεκριμένης πράξης νομοθετικού περιεχομένου και οι τέσσερις παραπάνω προϋποθέσεις.

3. Από το πνεύμα των συνταγματικών διατάξεων προκύπτει ότι για να είναι ισχυρή μία νομοθετική πρωτοβουλία της Κυβέρνησης πρέπει να τυγχάνει της εμπιστοσύνης της Βουλής με οποιονδήποτε τρόπο. Στη συγκεκριμένη περίπτωση οι βουλευτές των κομμάτων που δημόσια διαφώνησαν με την πράξη νομοθετικού περιεχομένου (ΣΥΡΙΖΑ, ΠΑΣΟΚ, Ανεξάρτητοι Έλληνες, ΔΗΜΑΡ και ΚΚΕ) είναι σαφώς περισσότεροι από τους βουλευτές των κομμάτων που συμφώνησαν (Νέα Δημοκρατία και Χρυσή Αυγή). Άρα με τη νομοθετική αυτή πρωτοβουλία της πλειοψηφίας της Κυβέρνησης δεν είναι σύμφωνη η πλειοψηφία της Βουλής.

4. Το άρθρο 44 παρ.1 του Συντάγματος προβλέπει ότι αν μία πράξη νομοθετικού περιεχομένου δεν κυρωθεί από τη Βουλή μέσα σε ορισμένη προθεσμία παύει στο εξής να ισχύει. Σύμφωνα με όσα αναφέρθηκαν παραπάνω είναι απολύτως βέβαιο ότι η συγκεκριμένη πράξη νομοθετικού περιεχομένου θα καταψηφιστεί από την πλειοψηφία της Βουλής, με συνέπεια να πάψει να ισχύει στο εξής όχι όμως αναδρομικά. Άρα είναι πολύ πιθανό το ενδεχόμενο να έχει καταργηθεί η ΕΡΤ με μία πράξη νομοθετικού περιεχομένου, η οποία δεν θα επικυρωθεί από τη Βουλή.

Τελικά όσο αμφίβολο είναι αν η συγκεκριμένη απόφαση της νεοδημοκρατικής πλειοψηφίας της κυβέρνησης βρίσκεται μέσα στα όρια της συνταγματικής νομιμότητας, τόσο σίγουρο είναι ότι δημιουργεί εκτός από πολιτικά και πολλά νομικά προβλήματα.

Κ.Γούναρης

Κυριακή 16 Ιουνίου 2013

Σχόλιο της Δημοκρατικής Αριστεράς για την ομιλία του κ. Σαμαρά στο Ναύπλιο





Η αντιμετώπιση της «αναδιοργάνωσης» της ΕΡΤόπως μονομερώς επέλεξε ο πρωθυπουργός και η Νέα Δημοκρατία, είναι  απαράδεκτηΞεκαθαρίσαμε από την πρώτη στιγμή ότι αντιμετωπίζουμε το ζήτημα αυτό ως ζήτημα δημοκρατίας και ότι είμαστε αντίπαλοι στη λύση που επέλεξε, η οποία δεν συνιστά μεταρρύθμιση αλλά προσβολή αυτής της έννοιας αφού τη συνδέει με τον αυταρχισμό. Η μόνη  λύση είναι  να ανακληθεί η Πράξη Νομοθετικού Περιεχομένου, να επαναλειτουργήσει άμεσα η ΕΡΤ με κανονικό πρόγραμμα και να προωθηθεί με την ΕΡΤ ανοιχτή η  αναγκαία αναδιοργάνωση, ο εξορθολογισμός  και η θεσμική αναμόρφωση.


Το θέμα των τριβών έχει σχέση όχι μόνο με το ζήτημα της ΕΡΤ, αλλά και με συνολικότερα ζητήματα τα οποία έχουν αναδειχθεί ως ζητήματα διαφορετικών απόψεων, αλλά και αντιθέσεων που πρέπει να αντιμετωπίζονται. Ο κ Σαμαράς πρέπει να αντιληφθεί ότι η κυβέρνηση είναι τρικομματική. Αν στην πράξη και στο λόγο – όπως με τη σημερινή εμπρηστική ομιλία του κ. Σαμαρά - παραμερίζονται οι κυβερνητικοί εταίροι, τότε η κυβερνητική συνοχή απειλείται
Κανένας δεν δικαιούται σε μια κρίσιμη περίοδο που η χώρα και οι πολίτες καταβάλλουν τεράστιες προσπάθειες εξόδου από την κρίση να προτάσσει κομματικούς σχεδιασμούς.  
Η χώρα δεν χρειάζεται εκλογές. Όποιος επιχειρήσει να την οδηγήσει σε πρόωρες εκλογές, αυτός θα έχει και την απόλυτη ευθύνη αυτής της επιλογής.

Παρασκευή 14 Ιουνίου 2013

Απόφαση Ν.Ε. Δημ.Αρ. Ξάνθης









Η Νομαρχιακή Επιτροπή Ξάνθης της Δημοκρατικής Αριστεράς, σε έκτακτη συνεδρίασή της σήμερα 13 Ιουνίου, συζήτησε τις τελευταίες πολιτικές εξελίξεις με επίκεντρο την κατάργηση της ΕΡΤ με Πράξη Νομοθετικού Περιεχομένου , ενέργεια  αυταρχική, αντιδημοκρατική , που τελικά δεν επιτυγχάνει τον σκοπό της, που είναι η αναμόρφωση και η αναδιάρθρωση της δημόσιας τηλεόρασης. 

Η όποια μεταρρύθμιση και εκσυγχρονισμός στον Δημόσιο Τομέα δεν μπορεί να συντελεστεί με μορφές του τύπου που επέλεξε η κυβερνητική πλειοψηφία της Νέας Δημοκρατίας για την ΕΡΤ.

Ζητούμε την άμεση ανάκληση της απόφασης κλεισίματος της ΕΡΤ.


Επί πλέον να γίνει σαφές ότι θα επιδιώξουμε-με ανοιχτή πλέον την ΕΡΤ-την όποια αναμόρφωση της , με κριτήρια αξιοκρατικά, δημοκρατικά που να ανταποκρίνονται στις ανάγκες της ενημέρωσης και της δημιουργικής ψυχαγωγίας του Έλληνα πολίτη.  Ο αυταρχισμός δεν ήταν ποτέ ο καλύτερος δρόμος για μεταρρυθμίσεις.

Η Κυβέρνηση είναι τρικομματική και πρέπει να επαναβεβαιώσει τον τρικομματικό της χαρακτήρα και να αντιμετωπίσει τα προβλήματα του τρόπου λειτουργίας της.

Η χώρα δεν χρειάζεται εκλογές. Όποιος επιχειρήσει να την οδηγήσει σε πρόωρες εκλογές, θα έχει και την απόλυτη ευθύνη αυτής της επιλογής”.

Τετάρτη 12 Ιουνίου 2013

Δήλωση του Φώτη Κουβέλη για την ΕΡΤ


Συνάντηση του προέδρου της ΔΗΜΑΡ με το προεδρείο της ΠΟΣΠΕΡT


Ο πρόεδρος της ΔΗΜΑΡ, Φώτης Κουβέλης συναντήθηκε σήμερα με το προεδρείο της ΠΟΣΠΕΡΤ. Αμέσως μετά τη συνάντηση ο Φ. Κουβέλης προέβη στην ακόλουθη δήλωση:


Είμαστε αντίθετοι, είμαστε αντίπαλοι με το κλείσιμο της ΕΡΤ. Η δημόσια ραδιοτηλεόραση είναι απαράδεκτο να κλείσει. Η οποιαδήποτε ρύθμιση δεν δικαιολογεί ούτε για μια στιγμή κλειστή τη ραδιοτηλεόραση.
Όπως έχω από χθες πει, εμείς καταθέτουμε πρόταση νόμου στη βουλή-κατατίθεται σε λίγη ώρα-σύμφωνα με την οποία καλούμε τις πολιτικές δυνάμεις του δημοκρατικού τόξου να μην ψηφίσουν, να μην κυρώσουν την πράξη νομοθετικού περιεχομένου και όχι μόνον αυτό, αλλά η μη κύρωση να έχει και αναδρομική ισχύ έτσι ώστε να μην παραχθεί το οποιοδήποτε δυσμενές αποτέλεσμα για την ΕΡΤ , για τους εργαζόμενους, για ό,τι δημοκρατικά εκφράζει η δημόσια ραδιοτηλεόραση.

Η αντίθεσή μας ήταν γνωστή, ήταν δηλωμένη. Είμαστε ριζικά αντίθετοι στην επιλογή που έκανε η κυβέρνηση, δια του πρωθυπουργού, να εκδώσει την πράξη νομοθετικού περιεχομένου και μάλιστα χωρίς την υπογραφή των υπουργών που έχει προτείνει η ΔΗΜΑΡ . Θα δώσουμε αυτή τη μάχη. Θα δώσουμε τη μάχη να ανοίξει η δημόσια ραδιοτηλεόραση και τούτο είναι ανεξάρτητο από την ανάγκη να υπάρξουν αναδιαρθρώσεις, να υπάρξει εξορθολογισμος, να αναβαθμιστεί η ΕΡΤ για να μπορέσει δημοκρατικά να ανταποκριθεί σε αυτό που θέλει ο ελληνικός λαός και επιβάλει η ουσιαστική ενημέρωση και επικοινωνία. Είναι τελείως διαφορετικό ζήτημα αυτό από την απαράδεκτη επιλογή να κλείσει η ΕΡΤ. Για εμάς είναι θέμα δημοκρατίας.

Δευτέρα 10 Ιουνίου 2013

Μετακινείστε 2 καρέκλες επί τέλους!







Όταν το Διευθυντήριο στην Γαλλία της επανάστασης άρχισε να φθίνει και βλέποντας ο Σεγιές την πτώση που έρχεται, με περίπου πραξικοπηματικό τρόπο αναζητεί στήριγμα στον στρατό -χάνει τον Ζουμπέρ , ο οποίος σκοτώθηκε-και καλεί τον Βοναπάρτη, που μόλις είχε γυρίσει από την Αίγυπτο και σχηματίζουν μαζί με τον Ντυκό μια τριμελή προσωρινή Υπατεία. 

'Οταν λοιπόν αυτοί οι τρεις πάνε να καθίσουν στις καρέκλες τους, ο Σεγιές τρέχει και κάθεται στην κεντρική, κατανοώντας ότι εκεί βρίσκεται η εξουσία. Πονηρός όμως ο Ναπολέων παίρνει τις άλλες 2 καρέκλες, τις μετακινεί αριστερότερα του Σεγιές και κάθεται αυτός πλέον στην κεντρική. Το βράδυ στο κρεββάτι είπε στην Ιωσηφίνα. "Σήμερα πήρα την εξουσία".*

Εδώ και καιρό στην Ελλάδα οι δημοσκοπήσεις, πέρα από τις καταγραφές των διαθέσεων των πολιτών-άνοδο της χ.α., τον ώμο με ώμο συναγωνισμό των 2 κομμάτων (ΝΔ και Σύριζα), καταγράφεται και μια τάση-επιθυμία τους, για την ανάγκη δημιουργίας ενός κόμματος μεταξύ των δύο αυτών, στον χώρο που γενικώς συμφωνήσαμε να ορίζουμε ως κεντροαριστερά. Σ αυτόν τον χώρο σήμερα, αντί για καρέκλες, υπάρχουν διασκορπισμένα και ατάκτως ερριμμένα μόνο μερικά σκαμνάκια (μερικά απ αυτά είναι και πεταμένα ανάποδα εκεί στην άκρη).

Η ανάγκη λοιπόν υπάρχει και διαπιστώνεται και ως θέληση του κόσμου. Τι εμποδίζει στην έναρξη, τουλάχιστον, μιας προσπάθειας δημιουργίας της; Τα παλιά φθαρμένα υλικά; Είναι αλήθεια. Καμιά επάλειψη , ούτε πολιτικά μεϊκ απ αρκούν για να κρύψουν την φθορά και την έλλειψη εμπιστοσύνης, όχι μόνο στην αντοχή τους, αλλά και στην αισθητική τους επάρκεια. Και για να μιλήσουμε συγκεκριμένα. Το σημερινό Πασοκ-ότι έχει απομείνει σ αυτό, προεξάρχοντος του αρχηγού του-είναι ένας σκόπελος σ αυτήν την προσπάθεια. Δυστυχώς τα πρώτα βιολιά στις ορχήστρες-στις ορχήστρες καλώς το κάνουν, αλλά τα κόμματα δεν είναι ορχήστρες- δίνουν τον τόνο στα υπόλοιπα και πάνω τους κουρδίζονται όλοι.

Παρ όλα αυτά η κύρια συζήτηση με αυτόν τον χώρο πρέπει να γίνει,αλλά κυρίως σε συνδυασμό  με απαραίτητη αλλαγή της πολιτικής συμμετοχής και των δύο, στην κυβέρνηση , για να προσδιορίσουν έτσι-στην πράξη- και το πολιτικό στίγμα της -όποιας-κεντροαριστεράς.  

Στην καθ ημάς Δημ.Αρ. η διστακτικότητα, που ήταν ίσως κατανοητή τον πρώτο καιρό-υπήρχαν άλλες προτεραιότητες-τώρα αρχίζει και γίνεται τροχοπέδη και η συμπεριφορά της κρίνεται μάλλον ως διστακτική. Η τελευταία αναφορά στο θέμα από την Θεσσαλονίκη του Φώτη Κουβέλη, ενώ θέτει το πλαίσιο μιας τέτοιας συζήτησης, αφήνει πάλι απ έξω τον κυβερνητικό εταίρο. Αυτός , εκ των πραγμάτων, θα έπρεπε να είναι ο πρώτος συνομιλητής,και κυρίως  επί του κυβερνητικού πρακτέου. Ο κόσμος έναν χρόνο τώρα περιμένει το σαφές δείγμα γραφής αυτής της συμμετοχής-υπάρχουν βεβαίως θετικά δείγματα, που φαίνεται όμως ότι δεν αρκούν και κυρίως δεν έχουν βάθος και μερικά απ αυτά συγκρούονται με την απέθαντη πελατειακή αντίληψη λειτουργίας του κράτους που διακατέχει ακόμη την συντηρητική παράταξη. Αντί γι αυτό συναίνεσαν στο περίφημο 4-2-1, ένα καρφί ακόμη στο φέρετρο της κεντροαριστεράς. 

Το μεγάλο ερώτημα που πρέπει να απαντηθεί είναι,τι θα γίνει όταν το δημοσιονομικό πρόβλημα ξεπεραστεί-φαίνεται πως σ αυτόν τον δρόμο μπήκαμε ήδη-αλλά η κοινωνία παρ όλα αυτά θα εξακολουθεί να είναι ξαπλωμένη (για να θυμίσουμε την "όρθια" στάση της), με δεδομένο ότι από την άλλη το ναζιστικό μόρφωμα εισπράττει, χωρίς να καταβάλει τίποτα. Η αδράνεια λοιπόν αυτή στέλνει κόσμο στην χ.α. και μάλιστα νέο σε ηλικία.

 Αντί λοιπόν να πέσουμε στην παγίδα του να παίξουμε  στο λασπωμένο γήπεδο, που ορίζει η σημερινή-στα όρια της υστερίας-'εθνικιστική" έξαρση, προσπαθώντας να αποτινάξουμε από πάνω μας τον 'σατανά", ας προσπαθήσουμε να απαντήσουμε με σαφή, σίγουρο και πειστικό τρόπο στα προβλήματα της κοινωνίας, συγκροτώντας σιγά-σιγά και τον νέο πολιτικό φορέα-όχι απαραίτητα ένα κόμμα-που με στιβαρό πολιτικό χέρι θα πείθει, όχι μόνο στα λόγια, αλλά και στο πλαίσιο του κυβερνητικού έργου που συντελείται ήδη. 

Σ.Σαρακενίδης

* Η ιστορία είναι παρμένη από το καινούριο βιβλίο του Βασίλη Αλεξάκη "Ο μικρός Ελληνας".










Πέμπτη 6 Ιουνίου 2013

ΖΩΤΙΚΗ ΑΝΑΓΚΗ Η ΜΕΤΑΡΡΥΘΜΙΣΗ ΤΟΥ Ε.Σ.Υ.






Το Ε.Σ.Υ. με την μορφή που όλοι γνωρίζουμε, παρά τις παθογένειές του,εξακολουθεί να προσφέρει υπηρεσίες υγείας.
Η εφαρμογή των κυβερνητικών πολιτικών από το 1983 μέχρι πρόσφατα, είχαν σαν αποτέλεσμα να αναπτυχθεί με την πάροδο των χρόνων ένα ανεξέλεγκτο, γραφειοκρατικό, ακριβό, άδικο, αναποτελεσματικό και διεφθαρμένο σύστημα υγείας. Παρ’ όλα αυτά και σήμερα το σύστημα επιβιώνει γιατί υπάρχουν πολλοί εργαζόμενοι σε αυτό (γιατροί, νοσηλευτικό και διοικητικό προσωπικό), που συνεχίζουν κάτω από αντίξοες , όχι μόνο οικονομικά συνθήκες , να προσφέρουν τις υπηρεσίες τους με ανιδιοτέλεια, αφοσίωση, εργατικότητα, γνώση και αυτοθυσία.
Οι κυριότερες παθογένειες του Ε.Σ.Υ. είναι:
1.Η έλλειψη ουσιαστικής πρωτοβάθμιας φροντίδας υγείας: Η εφαρμογή του Ε.Ο.Π.Υ.Υ. θα μπορούσε να είναι ένα θετικό εγχείρημα. Ωστόσο, η προχειρότητα του σχεδιασμού του, η υποχρηματοδότησή του, η έλλειψη ουσιαστικού διαλόγου με τα ασφαλιστικά ταμεία και τους εκπροσώπους των γιατρών και η δημιουργία του σε συνθήκες οικονομικής χρεοκοπίας της χώρας, οδήγησαν ουσιαστικά στην υποβάθμιση της πρωτοβάθμιας φροντίδας υγείας.
2. Η γεωγραφική κατανομή:Η ανάπτυξη των νοσηλευτικών μονάδων του Ε.Σ.Υ. έγινε με τον γνωστό ελληνικό τρόπο. Καμία μελέτη καταγραφής των αναγκών υγείας και φυσικά καμία πρόβλεψη για μελλοντικές ανάγκες. Κυριάρχησαν όπως πάντα μικροκομματικά και ιδιωτικά συμφέροντα, τοπικιστικές αντιλήψεις ενίοτε και μικροψυχίες, με αποτέλεσμα την άναρχη και πολλές φορές παρανοϊκά ανορθολογική κατανομή των μονάδων υγείας. Υπάρχουν αρκετά παραδείγματα Νοσοκομείων και Κέντρων Υγείας που απέχουν δέκα λεπτά το ένα από το άλλο. Έτσι φθάσαμε στο σημείο να διαθέτουμε 30% περισσότερα νοσοκομειακά κρεβάτια ανά κάτοικο από την Μ. Βρετανία, αλλά λόγω κακής κατανομής να χρειάζονται καθημερινά επικουρικές κλίνες, τα γνωστά, επαίσχυντα, «ράντζα».
3.Η σπατάλη και η έλλειψη οργάνωσης: Συγκριτικά με την Μ. Βρετανία έχουμε διπλάσιους γιατρούς, τρεισήμισι φορές περισσότερους αξονικούς τομογράφους και δυόμισι φορές περισσότερους μαγνητικούς τομογράφους.
4.Η οικονομική αιμορραγία του συστήματος: Φακελάκι, ποσοστά από την εφαρμογή βιοτεχνολογικών προϊόντων, συνταγογράφηση αμφιβόλου αναγκαιότητας παρακλινικών εξετάσεων (αξονικές, μαγνητικές τομογραφίες, εργαστηριακές εξετάσεις, κ.λπ.).
5.Πλημελλής εκπαίδευση και έλλειψη αξιολόγησης των επιστημόνων υγείας:Μεγάλος αριθμός φοιτητών, έλλειψη σε εθνικό επίπεδο αξιολόγησης και συνεχιζόμενης εκπαίδευσης των γιατρών. Έλλειψη πρωτοκόλλων αξιολόγησης των νοσηλευτικών μονάδων.
6.Η στελέχωση του Ε.Σ.Υ. με γιατρούς, νοσηλευτές, διοικητικό και λοιπό προσωπικό έγινε τις περισσότερες φορές με αναξιοκρατικά και πελατειακά κριτήρια.Και εδώ πρυτάνευσε η γνωστή στρέβλωση: Το Ε.Σ.Υ. στελεχώθηκε σε πολλές περιπτώσεις με γνώμονα όχι την εξυπηρέτηση των ασφαλισμένων αλλά των "ημετέρων", πολλοί από τους οποίους προσλήφθηκαν ρουσφετολογικά.
Με την εφαρμογή των μνημονίων πάρθηκαν τα παρακάτω μέτρα:
α)Οριζόντια περικοπή των μισθών όλων των εργαζομένων στο Ε.Σ.Υ., 

β)Αύξηση της συμμετοχής των ασφαλισμένων, ακόμη και αυτών με χρόνια νοσήματα, στην απόκτηση φαρμάκων και στην νοσηλεία, 

γ) Εφαρμογή του συστήματος ηλεκτρονικής συνταγογράφησης φαρμάκων και παρακλινικών εξετάσεων, 

δ) Μείωση των τιμών των φαρμακευτικών σκευασμάτων και ιδιαίτερα των πιο ακριβών, 

ε)Χωρίς σχέδιο συνένωση ελάχιστων νοσηλευτικών μονάδων.
Σήμερα, τρία χρόνια μετά την εφαρμογή αυτών των πολιτικών, αυτό που βιώνουμε, είναι η παραπέρα υποβάθμιση της πρωτοβάθμιας και δευτεροβάθμιας περίθαλψης. Αυτό λοιπόν που επιβάλλεται άμεσα είναι η εφαρμογή μεταρρυθμιστικών-εξυγιαντικών πολιτικών, με σκοπό την ενίσχυση του συστήματος υγείας στην χώρα μας, για να εξασφαλίζει ασφάλεια και σιγουριά στους πολίτες ότι θα έχουν επαρκή ιατροφαρμακευτική περίθαλψη.
Έτσι, για την μεταρρύθμιση του Ε.Σ.Υ., ανεξαρτήτως μνημονιακών υποχρεώσεων της χώρας, απαιτούνται:
1.Ανάπτυξη του υγειονομικού χάρτη της χώρας (κατανομή Νοσοκομείων, Κέντρων Υγείας, Μονάδων Ε.Ο.Π.Υ.Υ., ιδιωτικών ιατρείων και εργαστηρίων,Μονάδων Ψυχικής Υγείας,κ.λπ.) που θα αναδείξει ελλείψεις και πλεονάσματα και θα βοηθήσει στον ορθολογικό εκσυγχρονισμό του συστήματος.
2.Δημιουργία εθνικού συστήματος εκπαίδευσης και αξιολόγησης των επιστημόνων υγείας και των νοσηλευτικών μονάδων.
3.Αναπροσανατολισμός του Ε.Ο.Π.Υ.Υ., με έμφαση στην πρόληψη των ασθενειών, στον εξορθολογισμό των δαπανών του και στον αποτελεσματικό έλεγχο των συνταγογραφούμενων φαρμάκων και των παρακλινικών εξετάσεων, μέσω του συστήματος της ηλεκτρονικής συνταγογράφησης και με την εφαρμογή θεραπευτικών πρωτοκόλλων.
4. Θέσπιση του γνωστού θεσμού του οικογενειακού γιατρού. Αυτή είναι η βασική δομή της πρωτοβάθμιας περίθαλψης στα αναπτυγμένα κράτη και αποτελείται από παθολόγους, παιδιάτρους και ειδικούς γενικούς γιατρούς. Είναι ο γιατρός που κατέχει το ατομικό και οικογενειακό ιστορικό του ασφαλισμένου και γίνεται ο ενδιάμεσος καθοδηγητής όταν ο ασθενής έχει ανάγκη εξειδικευμένης παροχής υπηρεσιών υγείας.
5.Εθνικοί διαγωνισμοί για προμήθεια φαρμακευτικών ουσιών και όχι ιδιοσκευασμάτων. Στον τομέα των υλικών, διαγωνισμοί με γνώμονα τις κατώτερες τιμές των κρατών μελών της Ε.Ε.
6.Συγχώνευση νοσηλευτικών ιδρυμάτων με βάση γεωγραφικές και υγειονομικές ανάγκες, με σκοπό την δημιουργία όσο το δυνατόν πιο αυτοτελών υγειονομικών σχηματισμών, με βάση τις υγειονομικές περιφέρειες της χώρας.
7.Επιλογή εξειδικευμένων διευθυντικών στελεχών γιά τα Νοσοκομεία της χώρας, με διαφανείς και αξιοκρατικούς διαγωνισμούς και εισαγωγή συστημάτων και πρακτικών σύγχρονης διοίκησης σε όλες τις μονάδες του συστήματος.
Οι προτάσεις αυτές δεν είναι θεωρητικές συλλήψεις αλλά δοκιμασμένες θεσμικές κατακτήσεις που εφαρμόζονται ως αυτονόητες πρακτικές στα υγειονομικά συστήματα πολλών ευρωπαϊκών χωρών.
Με τις παραπάνω μεταρρυθμίσεις το Ε.Σ.Υ. θα απαιτεί λιγότερη χρηματοδότηση, οι προσφερόμενες υπηρεσίες θα αναβαθμισθούν και θα πολλαπλασιασθούν, ενώ οι εργαζόμενοι στο σύστημα θα αποζημιώνονται καλύτερα. Σε τελευταία ανάλυση, οι παραπάνω μεταρρυθμίσεις θα μπορέσουν να αντιστρέψουν τον εκφυλισμό του συστήματος υγείας στην χώρα μας σε εφιαλτικό κακέκτυπο μιάς ρεαλιστικής ουτοπίας, η οποία ευαγγελίζεται ένα ανθρωποκεντρικό σύστημα υγείας.Η πρόσβαση σ' αυτό να εξαρτάται από την ανάγκη για περίθαλψη και όχι από το εισόδημα ή από την κοινωνική θέση.

ΧΡΗΣΤΟΣ ΓΚΑΡΜΠΟΥΝΗΣ


Σχόλιο του Μάνου Ματσαγγάνη (το μεταφέρω από το fb).Manos Matsaganis Πολύ ενδιαφέρον το κείμενο.
Ίσως όμως να έχει ωριμάσει ο χρόνος για την απλούστερη μεταρρύθμιση όλων, που έχει καθυστερήσει ακριβώς 30 χρόνια: την πλήρη κατάργηση των ταμείων υγείας - και των σχετικών εισφορών - με ενσωμάτωση όλων των λειτουργιών τους στο (ενιαίο πλέον) ΕΣΥ.
Θυμίζω ότι αυτή ήταν η αρχική σύλληψη (βλ. εισηγητική έκθεση Π. Αυγερινού το 1983).
Επίσης, η πρακτική σε όλη την Ευρώπη είναι: ή ΕΣΥ ή ταμεία. Εμείς έχουμε και τα δύο, για λόγους άσχετους με την ουσία του θέματος (αντίθεση τραπεζοϋπαλλήλων και άλλων συντεχνιών στην δήθεν "εξίσωση προς τα κάτω").
Ο ΕΟΠΠΥ είναι η τελευταία απόπειρα εξορθολογισμού της κατάστασης, υπονομευμένη εξαρχής λόγω εξαίρεσης των "ευγενών" ταμείων και της γενικής στενότητας.
Οπότε, το ΕΣΥ ως σύστημα υγείας και όχι μόνο νοσοκομείων είναι το επόμενο λογικό βήμα.

Απάντηση Χρήστου Γκαρμπούνη

Συμφωνώ με το σχόλιο του Μ.Ματσαγγάνη ότι "το Ε.Σ.Υ. ως σύστημα υγείας και όχι μόνο νοσοκομείων, είναι το επόμενο λογικό βήμα." Άλλωστε οι προτάσεις του άρθρου είναι διατυπωμένες με αυτό ακριβώς το σκεπτικό. Αυτό που χρειάζεται είναι ένας δημόσιος διάλογος με όλους τους εμπλεκόμενους φορείς γιά να γίνει ένα εθνικό σχέδιο γιά την υγεία στην χώρα μας.Να υπερβούμε το διχαστικό δίλημμα μνημόνιο-αντιμνημόνιο και να περάσουμε στην δημιουργική σύνθεση απόψεων, με ευρύτερες πολιτικές και κοινωνικές συναινέσεις με στόχο την ασφαλή ιατροφαρμακευτική περίθαλψη όλων των πολιτών.


Κυριακή 2 Ιουνίου 2013

Μικρέμποροι λιανικής πολιτικής.


Του Νίκου Μπίστη

από protagon.gr



Να μην ξανακούσω για τις δυνάμεις του «δημοκρατικού, συνταγματικού, ευρωπαϊκού τόξου». Γιατί όταν στο κορυφαίο θέμα της αντιμετώπισης του ρατσισμού και του ναζισμού δεν μπορούν να συνεννοηθούν, πού θα συναντηθούν για να δικαιολογήσουν τον τίτλο που, κατά τα άλλα, θέλουν να κουβαλάνε; Στον ΦΠΑ για την εστίαση; Ο λόγος για τη ΝΔ και τον ΣΥΡΙΖΑ, αυτήν την καρικατούρα του νέου δικομματισμού, που με τις πράξεις τους και τις ανακοινώσεις τους υποβαθμίζουν (ναι, πάντα υπάρχει πιο κάτω) το επίπεδο της πολιτικής αντιπαράθεσης. Βολεμένοι και οι δυο στο δίπολο "μνημόνιο-αντιμνημόνιο", τυφλοί και αναίσθητοι μπροστά στη ρατσιστική βία που δηλητηριάζει την πολιτική και κοινωνική ζωή στρεψοδικούν, αυτοαναιρούνται, γελοιοποιούνται και τελικά βλάπτουν τον τόπο και τη Δημοκρατία. Η «ευρωπαϊκή» ΝΔ κάνει ότι δεν καταλαβαίνει την υποχρέωση της χώρας να συμμορφωθεί με την Απόφαση-Πλαίσιο της ΕΕ του 2008. Πρώτα με τον Καραγκούνη ζητάει από τον Ρουπακιώτη να ενεργοποιήσει -και να αυστηροποιήσει μάλιστα!- το Νομοσχέδιο του ΠΑΣΟΚ, μετά αλλάζει γνώμη και τώρα ζητάει και τα ρέστα. Εδώ ξέχασαν τα Ζάππεια, θα κολλήσουν σε μια εντολή που δώσανε; Έχουμε, λένε, επαρκές νομοθετικό πλαίσιο από το 1979. Ναι; Και τότε γιατί όταν είχε έρθει ο αντιτρομοκρατικός νόμος η ΝΔ δεν ισχυρίστηκε ότι μπορεί η τρομοκρατία να αντιμετωπιστεί με τον Ποινικό Κώδικα,

που τιμωρεί μια χαρά την ανθρωποκτονία, την οπλοκατοχή και την οπλοχρησία, τη σύσταση συμμορίας και τα άλλα συναφή; Γιατί τότε ήσαν στα κεραμίδια και έλεγαν ότι έχουμε να αντιμετωπίσουμε ένα πρωτόγνωρο ως προς την έκτασή του φαινόμενο και ότι ο νέος νόμος αποβλέπει στην ευαισθητοποίηση της κοινωνίας και την εγρήγορση των διωκτικών αρχών; Γιατί τότε ο νόμος είχε και παιδευτικό προτρεπτικό χαρακτήρα ενώ τώρα είναι περιττός; Από το 1979 τίποτε δεν άλλαξε ως προς τη σύνδεση μισαλλόδοξου λόγου και πράξεων ρατσιστικής βίας; Και γιατί πριν δυο μέρες τρεις κορυφαίοι παράγοντες της ΕΕ χωρίς μισόλογα αποδοκίμασαν την αδυναμία της ελληνικής πολιτείας να προσαρμόσει τη νομοθεσία της; Η αλήθεια για τους λόγους της θεαματικής μεταστροφής ξέφυγε (;) από το στόμα του Γιάννη Μιχελάκη: «Κακά τα ψέματα, 400.000 Έλληνες που ψήφισαν Χρυσή Αυγή, θα τους πεις ότι απαγορεύεται το οτιδήποτε;». Όχι, αλίμονο, κύριε Μιχελάκη. Αντιθέτως, θα τους πεις ότι επιτρέπεται το οτιδήποτε μέχρι να πεισθούν μέσα από δημοκρατικό διάλογο να φύγουν από την επιρροή των ταγμάτων εφόδου. Μέχρι τότε ας μαχαιρώνουν, ας ασχημονούν, ας κορδώνονται (εκ του ασφαλούς, όταν έχουν δίπλα τους πολιτικούς με τις απόψεις Μιχελάκη) ότι μπορούν και «εκτός νόμου». Προσωπικά δεν θα είχα καμιά αντίρρηση, αν συνεχίσουν, να δοκιμάσουμε τις αντοχές τους. Δεν ξέρω ποια θα ήταν η τύχη της Δημοκρατίας της Βαϊμάρης, αν μετά το πραξικόπημα στην μπυραρία του Μονάχου, είχε ρίξει δέκα χρονάκια στον παρανοϊκό δεκανέα και διέλυε το κόμμα του. Κανείς δεν μπορεί να απαντήσει. Όμως, θα είχε τουλάχιστον αμυνθεί η Δημοκρατία. Αλλά και τότε υποτίμησαν τον κίνδυνο και αναλώθηκαν στον μεταξύ τους ανταγωνισμό. Και τότε, τουλάχιστον, είχαν το ελαφρυντικό ότι δεν ήξεραν. Σήμερα, που ξέρουν, γιατί τους κλείνουν το μάτι;

Το ίδιο ανιστόρητη, ανεύθυνη και προκλητικά αυτοαναιρούμενη είναι η πολιτική της ηγεσίας του ΣΥΡΙΖΑ. Τον Δεκέμβριο του 2011 ο ΣΥΡΙΖΑ δια του βουλευτή Επικρατείας Μουλόπουλου έλεγε στη Βουλή αυτά που λέει σήμερα η ΝΔ «ότι το νομοσχέδιο εγκυμονεί κινδύνους περιορισμού της ελευθερίας της έκφρασης και της διακίνησης ιδεών και ότι οι διατάξεις του ποινικού δικαίου είναι επαρκείς για να τιμωρήσουν τις συγκεκριμένες πράξεις». Τα ίδια ακριβώς εξακολουθεί να λέει η μειοψηφία του ΣΥΡΙΖΑ που όπως και το ΚΚΕ φοβάται ό.τι προέρχεται από την ΕΕ, μήπως θίξει τις υπεράνω πάσης κριτικής πρακτικές του κομμουνιστικού κινήματος. Ο επίσημος ΣΥΡΙΖΑ από τότε που εκδηλώθηκε η κυβερνητική πρωτοβουλία και πριν πάρει τούμπα η ΝΔ, άλλαζε γραμμή δυο φορές τη βδομάδα ανάλογα με το πώς εκτιμούσε τις προθέσεις και τη συνοχή της κυβέρνησης. Τη μια έλεγε ότι δεν θα κατατεθεί, την άλλη έλεγε «να το δούμε πρώτα», την παράλλη έπλεκε το εγκώμιο του Ρουπακιώτη (Βούτσης στη Βουλή) και τον ενθάρρυνε να μείνει όρθιος στις πιέσεις, μετά διερωτώντο τι θα κάνει η ΔΗΜΑΡ και το ΠΑΣΟΚ προεξοφλώντας ότι θα υποταχθούν στη ΝΔ. Και όταν αυτοί κατέθεσαν από κοινού την πρόταση νόμου, τότε ζήσαμε στην ομιλία Τσίπρα, στην Κοινοβουλευτική του ομάδα, την αποθέωση της πολιτικής ανευθυνότητας. Ξέχασε τη Χρυσή Αυγή, ξέχασε τη ΝΔ και αναλώθηκε σε επιθέσεις κατά του ΠΑΣΟΚ και της ΔΗΜΑΡ αλλά και κατά του... Ρουπακιώτη επειδή εξακολουθούν να στηρίζουν τη κυβέρνηση. Για την ταμπακέρα τίποτε. Ακόμα χειρότερα, θα καταθέσουν δική τους πρόταση νόμου. Δεν έχει όρια η γελοιότητα. Κοίταγα στο video πρόσωπα κατεβασμένα και σφιγμένα. Όταν ο Τσίπρας με εκείνη την αφόρητη μανιέρα προσπάθησε να ανεβάσει τους τόνους, εισέπραξε λίγα χειροκροτήματα. Δεν αμφιβάλλω ότι ανάμεσα στους ενθουσιώδεις ήσαν οι κύριοι Πάντζας, Παναγούλης και άλλοι αυτής της συνομοταξίας. Άλλοι ήταν παγωμένοι μπροστά στην εκδήλωση αυτού του αφόρητου τακτικισμού που ποδοπάτησε όλες τις αντιφασιστικές παραδόσεις της Αριστεράς. Κάπου θα είχαν διαβάσει για το Λαϊκό Μέτωπο στον Μεσοπόλεμο, όταν έγινε αντιληπτός ο κίνδυνος από τον νεοναζισμό και η Κομμουνιστική Διεθνής σταμάτησε τα περί σοσιαλφασισμού. Δεν μπορεί, κάποιοι θα άκουσαν για τη μεταπολεμική εμπειρία του Ιταλικού ΚΚ (PCI) που από θέσεις αντιπολίτευσης, έφτιαξε μαζί με τους συγκυβερνώντες Χριστιανοδημοκράτες και Σοσιαλιστές μια υγειονομική πολιτική ζώνη απέναντι στους νεοφασίστες. Γιατί ο Τολιάτι και ο Μπερλίγκουερ δεν είπαν «ότι μόνο μια αριστερή κυβέρνηση μπορεί να αντιμετωπίσει τον φασισμό» και το απύλωτο στόμα του Τσίπρα μπορεί να λέει «ότι μόνο μια αντιμνημονιακή κυβέρνηση μπορεί να αντιμετωπίσει τον ρατσισμό;». Με τον Καμμένο θα αντιμετωπίσει τον ρατσισμό και δεν μπορεί με το ΠΑΣΟΚ και τη ΔΗΜΑΡ;

Και μετά, αναπόφευκτα ακολούθησε η περαιτέρω αμοιβαία γελοιοποίηση με τις ανακοινώσεις της ΝΔ και του ΣΥΡΙΖΑ. «Είσαστε δεκανίκι της Χρυσής Αυγής», «όχι, εσείς είσαστε δεκανίκι της Χρυσής Αυγής». Μη σκοτώνεστε, δυστυχώς έχετε και οι δύο δίκιο. Και μέσα σε αυτόν τον γενικό χαμό, η Χρυσή Αυγή βγάζει το μόνο λογικό συμπέρασμα: ότι μπορεί ατιμώρητα να συνεχίσει όπως και πριν να πλακώνει, να δέρνει, να απειλεί και να ασχημονεί. Το πολύ-πολύ να μαζευτεί για λίγο μέχρι να καθίσει ο κουρνιαχτός και μετά επανέρχεται.

Υπάρχουν μεγάλα θέματα που ξεπερνούν τη συγκυρία και συνδέονται με αξίες, με αρχές, με την πορεία του ανθρώπου από τότε που σηκώθηκε στα δυο πόδια και άρχισε να φτιάχνει πολιτισμό. Αυτά τα ζητήματα διαχρονικά αντιμετωπίζονται με μεγάλες πολιτικές και με τον νόμο. Υπάρχουν βέβαια και οι ηλίθιοι που νομίζουν ότι η ζωή ξεκινάει και θα τελειώσει με το μνημόνιο. Αυτοί οι λιανέμποροι της πολιτικής θα μετράνε πάντα μικροκέρδη και μικροζημιές και θα χάνουν την ουσία. Μια λέξη τους ταιριάζει: Ντροπή.