Τρίτη 11 Σεπτεμβρίου 2012

Η δημοκρατία της....βαρεμάρας!










Υπάρχει ένα θεατρικό έργο του Τένεση Ουίλιαμς., το "Ξαφνικά πέρσυ το καλοκαίρι", στο οποίο αναδύονται εντάσεις ερωτοφαγικές με ομοφυλοφικό υπόστρωμα και ταυτόχρονα συνδυασμένες με μια ποίηση και μια αναμονή. Στην Ελλάδα των τελευταίων χρόνων της κρίσης  και της"ανατροπής" (των μέχρι σήμερα δεδομένων), "ανακαλύπτουμε καθημερινά (και ξαφνικα) καινούρια πράγματα, Πράγματα που τα ψέλιζαν κάτι μειονότητες παλιότερα, περιθωριακές και εξοβελητέες συνήθως από τον χοντρο από το λίπος του κοινωνικό κορμό, που συνωθούνταν ( ο κορμός)  έξω από κομματικά γραφεία, είτε για να διορισθεί είτε για να αποκτήσει και άλλα προνόμια . Οι συντεχνίες χόρευαν τους κυκλικούς χορούς τους, ως των "Ελλήνων οι κοινότητες" με διογκούμενο συνεχώς ενδιαφέρον για τα "ημέτερα" ζητήματα. Η δημοκρατία , που ζούσε μια από τις ομαλότερες περιόδους της, μετά το 1974 και αφού είχε περάσει από την κορύφωση του εμφυλιοπολεμικού κλίμακος της δικτατορίας του 67, έμπαινε σε ένα κοινοβουλευτικό κύκλο, όπου οι γυιοι διαδέχονταν τους πατεράδες τους στον πρωθυπουργικό θώκο της χώρας και γενικά επικρατούσε μια ανακύκλωση αυτού του τύπου στον πολιτικό κόσμο, αλλά όχι μόνο εκεί. Μια ιδιότυπη "αξιοκρατία" αλα γκρέκα". Αλλά αυτό δεν φαίνονταν να ενοχλεί και πολλούς. Ο νεποτισμός ηταν πάντα στο DNA του Ελληνα φαίνεται. Η κοινωνία αδιαφορούσε για τέτοια ζητήματα.Η λέξεις μαγκιά και καπατσοσύνη κυριαρχούσαν.

 Και ξαφνικά ανακαλύψαμε όλοι ότι ζούμε με δανεικά και ψάχνουμε ακόμη τις αιτίες. Αλλά οι "αιτίες" ηταν εκεί μπροστά στην μύτη μας, θα μπορούσαν να μετρηθούν με ενα συγκεκριμένο και οργανωμένο τρόπο και να αποφύγουμε τις περιπέτειες. Γιατί οι δανειστές, αυτοί οι στυγνοί τοκογλύφοι, θέλουν πίσω τα λεφτά τους και είναι λογικό. Κάναν ένα σωρό παραχωρήσεις, έβαλαν βέβαια και κανόνες (μνημόνια) και έστειλαν εδώ την ¨οικονομική τους αστυνομία" να επιβλέπει και να δίνει διαταγές, παραβιάζοντας έτσι (αλλά με την δική μας θέληση), έναν από τους παλιότερους κανόνες του διεθνούς δικαίου ότι par in parem imperium non habet ( Ο όμοιος δεν έχει εξουσία πάνω στον όμοιο του).

Και σήμερα-οπως το συνηθίζει εξάλλου το σύστημα των ΜΜΕ στην Ελλάδα-έχουμε περάσει στην εποχή των "αποκαλύψεων", βοηθούντος βεβαίως και ενός προσφάτως αφυπνισθέντος μηχανισμού, που σπασμωδικά ψάχνει και "αποκαλύπτει" μπροστα στα μάτια μας, ένα τοπίο πλήρους διάλυσης, υπεκφυγής βασικών υποχρεώσεων του πολίτη, ρεμούλας και εμπεδωμένης λαικοκουλτούρας της ψευτομαγκιάς, που ο λήσταρχος Νταβέλης και οι όμοιοι του αφησαν ως παρακαταθήκη στις επόμενες γενεές. 

Και το έτοιμο σενάριο-δοκιμασμένο εξάλλου σε παρόμοιες περιπτώσεις-ήλθε και πάλι στην επιφάνεια , για να 'αφυπνίσει" την κοιμισμένη από τα δάνεια και τις παροχες "κοινή-μα πολύ "κοινή"- γνώμη". Οι κακοί ξένοι λοιπόν μας την έκαναν την ζημιά, απ την μια αυτοί της δύσης με τα πολλά λεφτά, που μας έχουν βάλει στο μάτι (εμάς το 2%της Ε.Ε.) και από την άλλη  οι ξυπόλητοι "υπάνθρωποι" της ανατολής, που έρχονται και παίρνουν τις δουλειές μας (μάζεμα ελιών, φρούτων), αγνοώντας ή αποσιωπώντας επίτηδες, ότι η μαύρη εργασία αυτών των ανθρώπων, όλα αυτά τα χρόνια, έφερε ευημερία και υπερκέρδη σε πάρα πολλούς απ αυτούς που σήμερα είναι διώκτες τους.
Οι πρωταγωνιστές της φοροδιαφυγής-της μεγάλης αυτής πληγής-καθημερινά "αποκαλύπτονται". Διαβάζουμε λίστες γνωστών και άγνώστων". Από "λαικούς" τραγουδιστές (και τραγουδίστριες), μπροστάρηδες στον αγώνα του λαού για ανεξαρτησία και λαική κυριαρχία (μην βρίζετε παρακαλώ) , μέχρι τον μπακάλη της γειτονιάς, που στην κάθοδο μας από τα σύννεφα, μαθαίνουμε ότι έχει κλέψει φόρους εκατοντάδων χιλιάδων ευρώ. Και οι μηχανισμοί ελέγχου κ.λ.π., κολλημένοι σαν στρείδι ή σαν τσιμπούρι πάνω στους μισθωτους και τους συνταξιούχους, (αυτούς ξέρουν , αυτούς εμπιστεύονται), έπαιζαν το γραφειοκρατικό τους κομπολόι απέναντι σε όλον αυτόν τον συρφετό, τον καταφερτζή και τον λαοπλάνο (επτα τραγούδια θα σου πω, μα θα δηλώσω μόνο δυό-κλεμμένο) και έτσι φτάσαμε στο σημερινό παλούκι, που πάλι όμως στους ίδιος κώλους μπαίνει (με το συμπαθειο-αλλά αυτό δεν μπορεί να γραφτεί αλλιώς).

Η δημοκρατία της...βαρεμάρας λοιπόν , σαθρή, καχέκτυπο αλλων εποχών, έχει και τα frei corps της, που διαλύουν χαρτοκιβώτια "εισβολέων"στα παζάρια εσχάτως, δίνοντας έτσι διέξοδο στην φοροκλεπτική διάθεση των υπολοίπων. Δείχνει να είναι φάρσα...αλλά ποτέ δεν ξέρεις. Καλά ξυπνητούρια λοιπόν!

Σ.Σαρακενίδης







Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου