Τετάρτη 30 Μαΐου 2012

Τι βλεπουμε από το παράθυρο μας;















Οι προεκλογικές συζητήσεις κα αντιπαραθέσεις αρχίζουν σιγα-σιγα να ζωηρεύουν. Τα κομματικά επιτελεία σχεδιάζουν τις εμφανίσεις τους και την επικοινωνιακή τους πολιτική. Τα διλήμματα ξανά επί τηλεοπτικού τάπητος. Μνημόνιο-αντιμνημόνιο, ευρώ-δραχμή, κυβέρνηση-ή ξανά εκλογές; Το βασικό όμως δίλημμα ελάχιστα ή και καθόλου δεν τίθεται σ αυτό το χιλιομπαλωμένο χαλί, που είναι το τηλεοπτικό τοπίο. Κράτος ή όχι? Και επειδή η λέξη "κρατος" ίσως ενοχλήσει κάποιους που ονειρεύονται να χορέψουν μια μέρα στα ερείπια του....ας το μετατρέψουμε το διλημμα. Οργανωμένη και ουσιαστική κοινωνία με δυνατότητες παραγωγικές, μορφωτικές, πολιτιστικές, επικοινωνιακές δυνατότητες ή ότι άλλο σχετικό τέλος πάντων είχε π.χ. το Βέλγιο, το οποίο περίπου δύο χρόνια δεν μπορούσε να σχηματίσει κυβέρνηση και με προβλήματα σοβαρά διγλωσσίας κ.λ.π., αλλά κανείς δεν αντιλήφθηκε αυτήν την έλλειψη "ακυβερνησίας", ή αυτό το συνοθύλευμα αλαζονίας, εγωκεντρισμού, ωχαδελφισμού και λαμογιάς που έχουμε τώρα μπροστά μας;


Κάνω αυτές τις σκέψεις, τώρα αυτές τις μέρες, που τα παιδιά βασανίζονται ακόμη μια χρονιά, έχοντας περάσει μια  τουλάχιστον τριετία παπαγαλισμού να μπούν στα μεγάλα πνευματικά ιδρύματα της χώρας και τώρα παίρνουν μια πρώτη γεύση αναλγησίας (με τα θέματα της φυσικής π.χ.), ενός συστήματος που το σαρδόνιο χαμόγελο του θα μετατραπεί σε λιγο καιρό, για όσα απ αυτά καταφέρουν να περάσουν την μεγάλη πύλη των ΑΕΙ, σε εκκωφαντικό καγχασμό.. Αλήθεια σε τι πανεπιστήμιο παιδεύονται να μπούν τα παιδιά του κόσμου; Πως, πολλά απ αυτά, θα δουν τις ελπίδες τους να διαψεύδονται, όταν θα κοπανήσουν στο τοίχο της φοιτητοπατερικής συντεχνίας και της καθηγητικής παρέας, που ενώ αλληλοτρώγεται, όταν απειλούνται τα συμφέροντα της κλείνεται σαν τον σκαντζόχοιρο και "ανακαλύπτει" αρχές ξεχασμένες από καιρό...δημοκρατική διοίκηση, αυτοδιαχείρηση και άλλα τέτοια φληναφήματα;


Το πανεπιστήμιο και η εκπαίδευση γενικώτερα είναι ένα πεδίο σημαντικό της σαπίλας και της μεγάλης συντεχνίας που το διαφεντεύει. Αλλά και παραπέρα να κυτάξει κανείς μήπως θα αντικρύσει κάτι διαφορετικό; Η ιατροφαρμακευτική περίθαλψη των πολιτών αυτήν την στιγμή είναι ανύπαρκτη. Είναι οικονομικό το θέμα θα πείτε και σε ένα βαθμό θα έχετε δίκηο. Αλλά μόνο αυτό; Συμφέροντα από πισω βυσσοδομούν και έρχονται να σκυλεύσουν στο κουφάρι ενός κράτους που πνέει τα λοίσθια. Πάλι μερικοί φιλότιμοι ανθρωποι σηκώνουν το όποιο βάρος. Πάντα έτσι δεν γίνονταν; Τότε όμως υπήρχαν λεφτά τα οποία κινητοποιούσαν περισσότερους...τώρα που αυτά λείπουν μόνο το φιλότιμο είναι το κίνητρο.


Υπάρχει ενας κόσμος που πεινάει σήμερα. Τα συντάγματα των περισσοτέρων χωρών της Ευρώπης έχουν καθιερώσει εδώ και καιρό το ελάχιστο εγγυημένο εισοδημα. Ακόμη και στο σύνταγμα της πολυσυζητημένης τελευταία Δημοκρατία της Βαιμάρης γίνονταν αναφορά "εγγύησης αξιοπρεπούς ύπαρξης για όλους". Το ελληνικό σάπιο σύστημα που εφθασε στα όρια του με τον ακατάσχετο δανεισμό, τώρα που τελείωσαν τα λεφτά, πάλι μόνο αναλγησία δείχνει προς τους "κατώτερους". Η μεσαία τάξη είναι το διακύβευμα (λέξη πολυφορεμένη κι αυτή) ξανά, που είναι σημαντική, δεν αντιλέγω, αλλά οι μηχανισμοί "διάσωσης" είναι προσανατολισμένοι μόνο προς αυτήν. Υπήρχαν και υπάρχουν άνθρωποι χωρίς εισόδημα αυτήν την  στιγμη και καμμία φιλανθρωπικής υφής ενέργεια, δεν πρόκειται να "καλύψει" την αξιοπρέπεια τους.


Αυτή η συζήτηση πρέπει να γίνει και όχι τι βλέπει από το παράθυρο του ο κάθε όψιμος αριστεροπατερούλης. Με τα "βελανίδια" προκοπή δεν είδαμε, ούτε με τις ψευτομαγκιές προς τους "ξένους", που υποτίθεται μας κυνηγάνε και μας ζηλεύουν μια ζωή. Αυτές οι απόψεις, μόνο ως δείγματα εκφυλισμού και αλαζονίας καταγράφονται. Δεν λύνουν προβλήματα, τα σκεπάζουν απλώς, όπως οι γάτες τα περιττώματα τους. Τα περιθώρια έχουν στενέψει....φοβάμαι πως έχουν παραστενέψει , αφήνοντας ανοιχτό το πεδίο στους τρομολάγνους και στους καιροσκόπους.


Η Δημοκρατική Αριστερά κάνει σοβαρές προσπάθειες να στρέψει την συζήτηση σε όλα αυτά, όχι με πολύ επιτυχία πάντοτε. Διαμορφώνει απόψεις για το αύριο των εκλογών, συλλαβίζει κάποιες πρώτες ενέργειες που είναι απαραίτητες την επομενη μέρα. Δυστυχώς οι φωνές των άλλων και του συστήματος που συνεπικουρεί σ αυτό, δεν αφήνει πολλά περιθώρια σ αυτήν την προσπάθεια της. Πρέπει και οι πολίτες να αρχίσουν να ψάχνουν και κάτω και πίσω από την οχλαγωγία. Ας ελπίσουμε ότι θα το κάνουν.


Σ.Σαρακενίδης

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου