Πέμπτη 30 Ιουνίου 2011

Κίνηση τακτικής και ανασχηματισμός....ενός ανθρώπου.


Από συνέντευξη στον "Παρατηρητή" Θράκης


«Ο ανασχηματισμός ήταν κατά βάση μια αναδιάταξη και ισορροπία των δυνάμεων
του ΠαΣοΚ και δεν είχε να κάνει με σκέψεις και προθέσεις αλλαγών πολιτικής που
να φέρει την κυβέρνηση πιο κοντά στη σημερινή πραγματικότητα και να συμβάλλει
σε μια πιο αποτελεσματική πολιτική για έξοδο από την κρίση». Σε αυτή τη φράση
συνοψίζει ο Ξανθιώτης εκπρόσωπος της Δημοκρατικής Αριστεράς Κώστας Δέλκος,
την άποψη της παράταξης για τον πρόσφατο ανασχηματισμό.

Αναφερόμενος στα γεγονότα και στις… «κωλοτούμπες» των τελευταίων εβδομάδων,
ο κ. Δέλκος λέει: «Μετά την αποτυχία και της κυβέρνησης συνεργασίας του ΠαΣοΚ
με τη Νέα Δημοκρατία, ο ανασχηματισμός αποτέλεσε περισσότερο μια προσπάθεια
του ΠαΣοΚ να κρατήσει τις εσωτερικές ισορροπίες του. Πράγμα που –όπως φαίνεται
και στην πορεία- δεν δίνει καμιά πνοή και καμιά αισιοδοξία στον κόσμο. Ήταν
περισσότερο μια κίνηση τακτικής παρά ουσίας και… ανασχηματισμός ενός
ανθρώπου».

Και, εμμένοντας στην αναγκαιότητα αλλαγής πολιτικών, σχολιάζει: «Είναι φανερό
ότι η χώρα δεν μπορεί να βρει διέξοδο με αυτό το πολιτικό σύστημα όπως εκφράζεται
σήμερα είτε με ΠαΣοΚ είτε με Ν.Δ. είτε με συνεργασία τους. Χρειάζονται τέτοιες
ανακατατάξεις που να προκύψουν δυνάμεις –και από το υπάρχον σύστημα- ζωντανές
και ικανές να διαμορφώσουν ένα καινούργιο πολιτικό σκηνικό. Αυτό είναι το
ζητούμενο και αν δεν υπάρξει αυτό, οδηγούμαστε -έστω και κερδίζοντας χρόνο- σε
μια δύσκολη κατάσταση».

«Δεν τις ευχόμαστε, δεν τις ζητάμε, αλλά δεν θα τις αποφύγουμε κιόλας»

Στην παραπάνω φράση του συνομιλητή μας συνοψίζεται η άποψή του απέναντι στην
αναπτυσσόμενη φιλολογία των εκλογών. «Εμείς δεν ζητήσαμε εκλογές και όσο και
αν σε μια δημοκρατία μπορούν ν’ αποτελέσουν μια διέξοδο, σήμερα δεν φαίνεται να
λύνουν κάποιο ουσιαστικό πρόβλημα» είπε, συμπληρώνοντας τη Ντόρα Τσικαρδάνη
που έλεγε την περασμένη βδομάδα από την Ξάνθη ότι η Δημοκρατική
Αριστερά «είναι έτοιμη και για εκλογές και για κάθε ενδεχόμενο»…

Αναπτύσσοντας τον συλλογισμό του, ο κ. Δέλκος δηλώνει ότι «δεν μπορούν να
διαμορφωθούν οι συσχετισμοί με τέτοιο τρόπο μέσα από τις εκλογές, ώστε να
δώσουν μια σαφή κατεύθυνση στη χώρα» και εξηγεί: «Αν οι εκλογές γίνονται για να
διαπιστώσουν κάποια κόμματα την αύξηση του ποσοστού τους, αυτό δεν είναι λύση.
Κ.Κ.Ε., ΣυΡιζΑ και ΛαΟΣ δίνουν μια εικόνα αλλαγής μετά τις εκλογές, αλλά τι θα
αλλάξει; Το πρόβλημα δεν είναι της στιγμής, αυτό που προέχει είναι η κυβέρνηση να
αλλάξει κάποιες από τις πολιτικές της, μέσα σ’ αυτά τα ασφυκτικά πλαίσια που
υπάρχουν. Αν δεν συμβεί αυτό, τότε οι εκλογές θα είναι αναγκαστικές. Εμείς δεν τις

ευχόμαστε, δεν τις ζητάμε, αλλά δεν θα τις αποφύγουμε κιόλας στον βαθμό που
συνεχίζεται αυτή η κατάσταση. Με την αντικειμενική κατάσταση που υπάρχει οι
εκλογές είναι ένα ορατό ενδεχόμενο, αλλά το ερώτημα είναι πώς πρέπει να πάμε σ’
αυτές και τι πρέπει να γίνει μέχρι τότε…».

Από τη συζήτησή μας δεν έλειψε και η πίεση της «πλατείας», με τις αντιδράσεις των
πολιτών και τις κινήσεις των «αγανακτισμένων». «Όσο αντιφατικό κι αν είναι αυτό
το κίνημα και με όλες τις ορατές αντιφάσεις που μπορεί κανείς να δει και με γυμνό
μάτι, θεωρώ ότι η ύπαρξή του κατ’ αρχήν είναι θετική» λέει ο κ. Δέλκος,
προσθέτοντας: «Ενδεχόμενα διεμβολίζει την πραγματικότητα, είναι ζητούμενο όμως
προς ποια κατεύθυνση θα στρέψει τα πράγματα κι αυτό δεν είναι ξεκάθαρο, λόγω της
αντιφατικότητάς του. Όμως δεν μπορεί κανείς και σε καμιά περίπτωση, όχι μόνο να
το δει εχθρικά ή και να το υποτιμήσει, αλλά ούτε και να το κανακέψει».

Εξηγώντας δε τα τελευταία λεγόμενά του και διευρύνοντας τη συζήτηση,
προσθέτει: «Δεν έχουμε δίκιο όλοι όσοι είμαστε στις πλατείες, δεν είναι έτσι τα
πράγματα. Είναι διακριτές οι διαφοροποιήσεις για κάποιον που παρακολουθεί αυτά
τα πράγματα. Και νομίζω ότι εκείνο που έχουν να κάνουν οι πολιτικές δυνάμεις είναι
να προσπαθήσουν να δώσουν απαντήσεις στα ερωτήματα αυτού του κινήματος και
όχι να το καναλιζάρουν». Ο κ. Δέλκος εκφράζει την άποψη ότι «κάτι τέτοιο δεν
μπορεί να γίνει» και καταλήγει καταθέτοντας μια ενδεικτική των θέσεων της
Δημοκρατικής Αριστεράς άποψη: «Πολλές φορές βγαίνει από τις πλατείες ένας
έντονος αντικοινοβουλευτισμός και πρέπει να πούμε καθαρά σ’ αυτό τον κόσμο ότι
δεν φταίει το κοινοβουλευτικό σύστημα στη χώρα. Άρα δεν είναι αίτημα να αλλάξει
το σύστημα αλλά οι πολιτικές και οι εκφραστές αυτών των πολιτικών. Και σ’ αυτό
έχουν απόλυτο δίκιο οι άνθρωποι»...

Συντάκτης:Θοδωρής Μπακάλης
e-mail: paratiritis.mpakalis@gmail.com

Τετάρτη 29 Ιουνίου 2011

"Να πάτε αλλού"



του Γιάννη Λασκαράκη

Με ενδιαφέρον παρακολουθώ το κίνημα που αναπτύσσεται στη χώρα μας, με πρωταγωνιστές Περιφερειάρχες, Δημάρχους, βουλευτές και άλλους παράγοντες, αιρετούς και μη των τοπικών κοινωνιών.


Βασικό σύνθημα όλων αυτών είναι ο λαϊκίστικος αφορισμός «να πάτε αλλού». Αναφέρομαι βέβαια σε επιλογές για τη χωροθέτηση διαφόρων λειτουργιών που έχουν διαπεριφερειακό ή εθνικό χαρακτήρα. Κλασσική περίπτωση είναι η χωροθέτηση των μονάδων επεξεργασίας των απορριμμάτων, στην Κερατέα. Πρόκειται για έργο ζωτικής περιβαλλοντικής σημασίας για ολόκληρη την Αττική. «Να πάτε αλλού» είπαν στην αρμόδια υπουργό οι κάτοικοι της περιοχής και κήρυξαν το Δήμο τους ανεξάρτητο «βασίλειο».

Παρόμοιες περιπτώσεις είχαμε στο παρελθόν με την άρνηση αποδοχής του κεντρικού ή περιφερειακού σχεδιασμού για κατασκευή φυλακών, ασύλων ανιάτων, απεξάρτησης ναρκομανών, θεραπείας ψυχικά ασθενών κλπ.
Το περίεργο είναι ότι όλοι αυτοί που αντιδρούν αποδέχονται την αναγκαιότητα ύπαρξης αυτών των ιδρυμάτων, αλλά με τον όρο «να πάνε αλλού».
Θεωρώ βέβαια ότι δεν είναι τυχαίο που το βασικό επιχείρημα για την άρνηση να δεχθούν στο νομό, στην πόλη ή στη γειτονιάς τους αυτά τα ιδρύματα, είναι το ότι δεν θέλουν την «υποβάθμιση» της περιοχής τους, δηλαδή θεωρούν τους συνανθρώπους τους με πρόβλημα υγείας, κοινωνικής ένταξης ή  συμπεριφοράς, ανεπιθύμητους διότι «μολύνουν» ή θα «αλλοιώσουν» τον πληθυσμό της «καθώς πρέπει» τοπικής κοινωνία τους.

Λυπάμαι που το λέω αλλά στο ίδιο πλαίσιο εντάσσεται και η κινητοποίηση για την άρνηση των κέντρων κράτησης και επαναπροώθησης των λαθρομεταναστών. Μέχρι στιγμής δεν άκουσα ούτε ένα σοβαρό επιχείρημα εναντίον αυτών των κέντρων που να παραπέμπει σε ορθό λόγο.
Μάλιστα τα χρησιμοποιούμενα επιχειρήματα της  συνύπαρξης των θρησκειών και των πολιτισμών και  της ανοχής στο διαφορετικό, στο ιστορικό αυτό σταυροδρόμι των λαών, μάλλον σαν επιχειρήματα αποδοχής των κέντρων ακούγονται…

Δε θα επιθυμούσα να αποδώσω  ρατσιστικές και ξενοφοβικές αντιλήψεις στις τοπικές μας ηγεσίες. Μήπως όμως κάποιοι χαϊδεύουν τα πλέον ταπεινά  ένστικτα ή την απληροφόρητη μάζα των ψηφοφόρων τους; Εξ άλλου οι πραγματικοί ηγέτες και οι πνευματικοί άνθρωποι τολμούν να πηγαίνουν και αντίθετα στο «ρεύμα».

Δεν αναφέρομαι βεβαίως στα προβλήματα που ενδέχεται να προκύψουν από την αμέλεια ή την ανικανότητα του κρατικού μηχανισμού ή από διάφορα τεχνικής φύσεως προβλήματα, που μπορούν να διευθετηθούν.
Υποψιάζομαι όμως ότι πίσω από το κίνημα «να πάτε αλλού» κρύβεται η αδυναμία των αιρετών να σχεδιάσουν την ανάπτυξη των περιοχών τους και να αναδείξουν τον τοπικό τους πλούτο, αρκούμενοι στην εύκολη λύση να τα ρίχνουν όλα στην Αθήνα… που δεν τους ρωτάει…

Θεωρώ τη λογική αυτή ως μέγα έλλειμμα περιφερειακής αντίληψης και περιφερειακού σχεδιασμού και ως αναίρεση  του ρόλου των ίδιων των περιφερειακών και δημοτικών αρχών. Οι «αποθήκες ψυχών», δεν θα εκλείψουν με την εκδίωξή τους από τις τοπικές κοινωνίες, αλλά με την φροντίδα και την ανθρωπιστική αντιμετώπισή τους, από τους απόγονους των λατρών του Ξένιου Δία.

Περιφερειακοί και δημοτικοί άρχοντες με τόλμη, ευαισθησία και φαντασία, θα έπαιρναν επάνω τους το πρόβλημα και δε θα το έστελναν αλλού, θα το αναδείκνυαν και θα το μετέτρεπαν από μειονέκτημα σε πλεονέκτημα για τις περιοχές τους, δηλαδή σε ένα ύψιστο λειτούργημα με πανευρωπαϊκή διάσταση που θα έστρεφε τους προβολείς της διεθνούς κοινότητας με ενδιαφέρον σε αυτή την περιοχή, με όλες τις ευεργετικές και αναπτυξιακές συνέπειες, σε μια εποχή που η χώρα μας οικτίρεται διεθνώς.
Αναδημοσίευση από την εφημερίδα "Γνώμη" του Έβρου.
* Ο Γιάννης Λασκαράκης είναι εκδότης της "Γνώμης"

Δευτέρα 27 Ιουνίου 2011

Drei professoren , Vaterland verloren


του Σόλωνα Σαρακενίδη



Ξαφνικά η πανεπιστημιακή κοινότητα ξύπνησε, από τον βαθύ ύπνο της καθημερινής "εκπαιδευτικής και ερευνητικής μαλθακότητας"- έννοιες και οι δύο ανύπαρκτες ουσιαστικά-στο πρώτο τους σκέλος-εντός των τειχών του ελληνικού πανεπιστημίου. Οι καθεύδοντες επί δεκαετίες προφεσσόροι (με πολύ λίγες αλλά σημαντικές εξαιρέσεις ανθρώπων με έντονη πνευματική προσωπικότητα), που αποτελούν την μεγάλη πλέμπα των καθηγητάδων,  κατασκευής του περίφημου νόμου των Κλάδη-Πανούση, ξαφνικά άρχισαν να εμφανίζονται στις επάλξεις της ιντερνετικής μπλογκόσφαιρας, με ξενοφοβικές κατά κανόνα απόψεις, οι οποίες βάζοντας μπροστά, είτε την περίφημη 'αντισυνταγματικότητα" του Μνημονίου, είτε τους "εθνικούς κινδύνους" που προκύπτουν απ αυτό, καταλήγουν σε συμπεράσματα και διαπιστώσεις, τρομάζοντας ακόμη περισσότερο την ηδη κατατρομαγμένη κοινή γνώμη, η οποία ψάχνει απεγνωσμένα μια διεξοδο στις πλατείες, χωρίς στην ουσία να προτείνουν τιποτα απολύτως.

Η μερίδα αυτή των καθηγητών  κατά κανόνα επιτιθεται στο μνημόνιο , με ένα τρόπο όμως που τους εκθέτει και που προκαλεί σκέψεις, πικρές ως επί το πλείστον. Φορείς και μέρος ενός εκπαιδευτικού συστήματος που καταρρέι εδώ και χρόνια, είχαν βυθισθεί μέσα στην ρουτίνα και την αποχαύνωση της "εκπαιδευτικής διαδικασίας" , αποτέλεσμα και αυτή της ¨άπλας" του προγράμματος σπουδών, που οι ανάγκες του τελευταίου καθορίζονταν πάντοτε από το ακαδημαικό ενδιαφέρον του εκάστοτε υποψηφίου για μια από τις 4 βαθμίδες Δ.Ε.Π. Το αποτέλεσμα είναι τραγικό. Προγράμματα σπουδών με 65-70 μαθήματα που επικαλύπτονται πολλές φορές, βιβλία φλύαρα και άνευ ουσίας και σημασίας και μέσα σ όλα αυτά οι "ιπταμενοι" ή εκείνοι που μόνιμα έχουν το μάτι τους στραμμένο σε κεντρικώτερα και μεγαλύτερα ΑΕΙ για το μεγαλο "άλμα", πιο κοντά στα κονδύλια της Γ.Γ.Ε.Τ. (Γενική Γραμματεία Ερευνας και Τεχνολογίας). 

Σ αυτό το πλαίσιο πάνω-κάτω πάλευε η ελληνική οικογένεια (πληρώνοντας τα μαλλιοκέφαλα της) να στείλει τα παιδια της να "σπουδάσουν" σ αυτό το πανεπιστήμιο. 

Για όλα αυτά τόσο χρόνια άκρα σιωπή ή περίπου. Μονο όταν θίγονταν στενά συνδικαλιστικά συμφέροντα ή μειώνονταν οι χρηματοδοτήσεις, απειλούνταν κλεισίματα σχολών (και πραγματοποιούνται πολλές φορές) σαν τους άλλους της ΓΕΝΟΠ που μόνιμα έχουν τον διακόπτη στο χέρι. Και τώρα με τον μανδύα του πνευματικού ανθρώπου, εμφανίζονται στο λαλίστατο προσκήνιο, επισείοντας κινδύνους οικονομικούς αλλά και εδαφικούς (καημένη Θράκη μόνο ως επαπειλούμενο είδος σε επικαλούνται πάντοτε οι οψιμοι πατριώτες).

Οι εθνικοί κίνδυνοι προκύπτουν καθημερινά οχι τόσο απο εξωτερικές βλεψεις, όσο απο εσωτερικές αβλεψίες και παραλείψεις, Η παιδεία που καταρέει είναι ο μέγας εθνικός κίνδυνος και μ αυτόν θα έπρεπε πρώτα να ασχοληθούν οι πλέον υπεύθυνοι και υπόλογοι απέναντι στην κοινωνία πανεπιστημιακοί. Το δημόσιο πανεπιστήμιο είναι πλέον αναξιόπιστο. Ελάχιστες εξαιρέσεις όπως πάντα επιβεβαιώνουν τον κανόνα. Εκεί θα έπρεπε να δοθεί μάχη, ακόμη και εις βάρος "κατακτημένων" συντεχνιακών δικαιωμάτων.  Αλλά "θέλει αρετήν και τόλμην.....".  Και δυστυχώς αυτές οι δύο ιδιότητες δεν ευδοκιμούν τελευταία. 

Υ.Γ. Μήπως οι "αγανακτισμένοι" θα έπρεπε να μαζευτούν και έξω από τα πανεπιστήμια ή την Ακαδημία Αθηνών?

Σάββατο 25 Ιουνίου 2011

Το δεύτερο σπουδαιότερο πράγμα στην ζωή μας.






Και ο Αλμπερ Καμύ και ο Μανόλης Αναγνωστάκης το αγαπούσαν και το υπηρέτησαν. Εγιναν πόλεμοι εξ αιτίας του, το μαρτυρούν οι 1500 περίπου νεκροί της σύρραξης Σαν Σαλαντόρ-Ονδούρας. Συνεγείρει μάζες τεράστιες λαού. Το 2004 δεν είναι μακρυά. Θυμάστε ενα περίπου αφιονισμένο λαό να πανηγυρίζει όμορφα, αλλά και να βγάζει και ρατσιστικά ένστικτα;

 Αγαπάμε ποδοσφαιρικές ομάδες που τις έχουμε γνωρίσει απο τις εφημερίδες ή σήμερα πια απο την σαββατοκυριακάτικη τηλεοπτική επαφή μαζί τους. Κάθε τι μαζικό που φέρνει χρήμα, αλλά και έχει κοινωνικές και άλλες επιρροές, χρησιμοποιείται απο δικτάτορες για χειραγώγηση μαζών , ξεσηκώνει και κινητοποιεί ομάδες ανθρώπων , που για κανένα αλλο κρίσιμο ζήτημα δεν θα διαμαρτυρηθούν μαζικά. Και φυσικα στην Ελλάδα της μεταπολίτευσης (αλλά και την προδικτατορική-τι ορόσημο κι αυτο!) υπήρχαν πρώτα "πολιτικοκοινωνική" χρήση του ποδοσφαίρου, αλλα σιγα-σιγα και οικονομική. 

Η επαγγελματική 'αναβάπτιση" του απο το 1979 δεν το έκανε επιχειρηματικά καθαρό. Οπως οι περισσότερες επιχειρήσεις στην Ελλάδα, ακουμπούσε (και ακουμπάει) κι αυτό το κεφάλι του στον ώμο του κράτους και σε κάθε δυσκολη στιγμή, είτε πέφτει στα γόνατα και παρακαλάει, είτε (το συνηθέστερο) απειλεί με ιδιόμορφους στρατούς χειραγωγημένων (κυρίως συναισθηματικά) οπαδών. 

Με την καθιέρωση του ποδοσφαιρικού στοιχήματος (αλλά και με το χρήμα των ευρωπαικών συμμετοχών  που τις συνοδεύει), ανοιξαν πεδία δόξης λαμπρά για τους επαγγελματίες παράγοντες, που σαν τις μυγες περιφέρονται από ομάδα σε ομάδα, από πόλη σε πόλη, ικανοποιώντας  μια ιδιόμορφη ανάγκη προβολής και το αποτέλεσμα ήταν σιγα-σιγα να δημιουργηθεί μια ομάδα επιχειρηματιών(με την ελληνική εννοια του όρου), παρόμοια με εκείνη των υποψηφίων Νομαρχών και Περιφερειαρχών,(όταν αυτοί δεν είχαν αρχίσει να εκλέγονται) ή Διοικητών δημόσιων οργανισμών. Το ποδοσφαιρικό στοίχημα που μπήκε και αυτό στην ζωή της κοινωνίας χωρίς τις απαραίτητες δικλείδες ασφαλείας, ήταν η γενεσιουργός αιτία ή αν θέλετε αυτό που άνοιξε λεωφόρους στην ήδη υπάρχουσα αποπνιχτική κατάσταση. Οι παρακολουθούντες αθλητικές εφημερίδες και ραδιόφωνα γνωρίζουν έναν  μεγάλο πλήθος από δημοσιογράφους 'ενσωματωμένους" στις ομάδες, όπως και οπαδούς,που καθημερινά ασχολούνται με ποδοσφαρικούς αγώνες που διεξάγονται στην άλλη άκρη της γης (μια παράξενη μελέτη της γεωγραφίας του ποδοσφαίρου) και φράσεις όπως "πηγα στον κουβά" μπηκαν στην ζωή εκατοντάδων χιλιάδων ανθρώπων. 

Το απόστημα που υποτίθεται σπάει από προχθές θα ξαναδημιουργηθεί σύντομα , όσο οι αιτίες που το παράγουν θα υπάρχουν ατόφιες και ανεπηρέαστες. Η ελληνική δικαιοσύνη για πρώτη ίσως φορά ασχολείται σοβαρά με ένα τόσο μεγάλο πρόβλημα και χρειάζεται μεγάλη δύναμη τώρα για να αντισταθεί με σθένος στην εκρηκτική δύναμη που θα πέσει επάνω της. Φοβάμαι πως δεν θα αντέξει. Λύσεις για το πρόβλημα θα προταθούν -από την ακραία της κατάργησης του στοιχήματος, μέχρι τον επώνυμο στοιχηματισμό-αλλά το καρκίνωμα της αλληλοεξάρτησης παραγόντων και άλλων εξαρτημάτων του ποδοσφαίρου (διαιτητές, αθλητές, οπαδοί) μάλλον δεν θεραπεύεται στην Ελλάδα του 2011. Θα απαξιωθεί το ελληνικό πρωτάθλημα ποδοσφαίρου για ένα διάστημα ή θα γίνει το γήπεδο (ακόμη χειρότερα),  ένα γκέτο ανταλλαγής βίας ανάμεσα στην κρατική καταστολή και στον χουλιγκανικό οπαδισμό. 

Σόλων Σαρακενίδης

Τρίτη 21 Ιουνίου 2011

Απόφαση της ΚΕ της ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΗΣ ΑΡΙΣΤΕΡΑΣ



1.Η χώρα βρίσκεται στη δίνη μιας παρατεταμένης κρίσης, της βαθύτερης στη σύγχρονη ιστορία της, χωρίς να διαφαίνεται διέξοδος στο άμεσο μέλλον.
Στον πυρήνα της κρίσης, που δεν είναι μόνο οικονομική, αλλά αγγίζει όλες τις πλευρές της πολιτικής και κοινωνικής ζωής, βρίσκεται το πολιτικό σύστημα που οικοδομήθηκε από την μεταπολίτευση και μετά, με κύρια  ευθύνη της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ.
Ένα πολιτικό σύστημα που στηρίχθηκε στην ανάπτυξη του πελατειακού κράτους, ανέχθηκε τη κρατικοδίαιτη ανάπτυξη ενός μη παραγωγικού ιδιωτικού τομέα, κατασπατάλησε το δημόσιο πλούτο, οικειοποιήθηκε τη δημόσια διοίκηση και οδήγησε την χώρα στο τέλμα της διαφθοράς και της διαπλοκής.
Σήμερα, ένα χρόνο μετά την εφαρμογή του μνημονίου και 20 μήνες, διακυβέρνησης της χώρας από το ΠΑΣΟΚ, βρισκόμαστε μπροστά σε μια νέα επιδείνωση της οικονομικής κρίσης. H χρεοκοπία είναι μια υπαρκτή πιθανότητα και μόνο η αλληλεξάρτηση με την ευρωπαϊκή και τη διεθνή οικονομία δίνει προσωρινή διέξοδο, με τη συνεχή παροχή, ακριβών δανείων στη χώρα.
Ταυτόχρονα, η ραγδαία κατάρρευση του παλαιοκομματικού συστήματος, η κρίση εμπιστοσύνης στις σχέσεις των πολιτών με τα κόμματα και τα συνδικάτα καθώς και η απόρριψη του τρόπου άσκησης πολιτικής, όπως τον γνωρίσαμε από τη μεταπολίτευση και μετά, έχουν σαν αποτέλεσμα μια πρωτόγνωρη κοινωνική κινητικότητα που δημιουργεί νέα δεδομένα στο υπάρχον πολιτικό σκηνικό.
Η κινητοποίηση εκατοντάδων χιλιάδων ανθρώπων το τελευταίο διάστημα, αποτελεί ένα νέο, σημαντικό, γεγονός στο πολιτικό σκηνικό που εκφράζει τη θέληση των πολιτών για αλλαγή πορείας.
 Οι κινητοποιήσεις είναι αναγκαίο να συμβάλλουν στη διαμόρφωση νέων πολιτικών συσχετισμών απέναντι στο δικομματισμό για την ανασυγκρότηση της χώρας σε δημοκρατική προοδευτική κατεύθυνση.
  Όσοι επιχειρούν να ερμηνεύσουν το κίνημα των πολιτών με εργαλεία του παρελθόντος και να το
καθοδηγήσουν με τρόπο που να εξυπηρετεί πολιτικές και κομματικές σκοπιμότητες, διαπράττουν σοβαρό λάθος.
Όπως λάθος είναι να επικρατήσει ένας νέος λαϊκισμός και μια ακραία αντικοινοβουλευτική λογική που ανοίγει τον δρόμο σε επικίνδυνα μονοπάτια.
2.Ένας χρόνος εφαρμογής του μνημονίου , δεν έδωσε τα αποτελέσματα που ανέμεναν οι εμπνευστές και οι υποστηρικτές του.
Μετά τον καταιγισμό των μέτρων για την εφαρμογή του και τις συνεχείς επικαιροποιήσεις, η Ελλάδα εξακολουθεί να βρίσκεται αντιμέτωπη με βαθειά ύφεση, έκρηξη πληθωρισμού, συρρίκνωση της παραγωγικής βάσης, χωρίς να είναι ορατή η προοπτική εξόδου από την κρίση.
Η ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΗ ΑΡΙΣΤΕΡΑ Έγκαιρα εκτίμησε ότι ,με τις εφαρμοζόμενες πολιτικές, η χώρα θα αντιμετωπίσει τον άμεσο κίνδυνο πλήρους κατάρρευσης. Τα αποτελέσματα δικαιολογούν αυτή την εκτίμηση.
Η χώρα δεν έχει μέλλον όταν τα μόνα μέτρα για την αντιμετώπιση της κρίσης είναι οι περικοπές μισθών , συντάξεων, κοινωνικών δαπανών, η επιβολή έμμεσων φόρων και η αύξηση των ήδη υπαρχόντων.
Το Μεσοπρόθεσμο Πρόγραμμα Δημοσιονομικής Στρατηγικής 2012-15 (μεσοπρόθεσμο πρόγραμμα. ουσιαστικά το Μνημόνιο 2), κινείται στην ίδια κατεύθυνση και θα έχει τα ίδια αποτελέσματα με το Μνημόνιο και τις επικαιροποιήσεις του: ακόμη μεγαλύτερη ύφεση, αύξηση της ανεργίας- που ήδη βρίσκεται σε εφιαλτικά επίπεδα- ακρίβεια, κλείσιμο μικρομεσαίων επιχειρήσεων, διαρκή υποβάθμιση του περιβάλλοντος. Ένας ατέλειωτος φαύλος κύκλος, οικονομικής αναποτελεσματικότητας και κοινωνικής υποβάθμισης.
Η ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΗ ΑΡΙΣΤΕΡΑ εκφράζει την κατηγορηματική της αντίθεση και θα καταψηφίσει το μεσοπρόθεσμο πρόγραμμα στην Βουλή κι αυτό γιατί:
- είναι οικονομικά αναποτελεσματικό
- αναπαράγει την  άδικη αντιμετώπιση όπως ενδεικτικά  φαίνεται από την επιβάρυνση που φέρνει στους φορολογικά συνεπείς αφήνοντας άθικτους τους φοροφυγάδες.
-  περιλαμβάνει στοιχεία που οδηγούν στην κοινωνική αποδόμηση
3.Η Ελλάδα χρειάζεται ένα πρόγραμμα αποφυγής της χρεοκοπίας και εξόδου από την κρίση που να είναι ρεαλιστικό και βιώσιμο,  οικονομικά και κοινωνικά,  με στόχο την παραμονή μας εντός του ευρωπαϊκού πλαισίου και της ευρωζώνης.
Η ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΗ ΑΡΙΣΤΕΡΑ έδωσε πρόσφατα στην δημοσιότητα τις προτάσεις της για την αντιμετώπιση της οικονομικής κρίσης. Οι προτάσεις αυτές επικεντρώνονται σε πέντε πεδία:
-Δημοσιονομική εξυγίανση και αναδιάρθρωση του χρέους
-Σύγχρονο, μικρότερο και αποδοτικότερο κράτος
-Στρατηγικές επιλογές οικονομικής πολιτικής, με έμφαση στις πράσινες πολιτικές ανάπτυξης
-Δικαιότερο και αποτελεσματικότερο κράτος
-Ενίσχυση του κύρους των πολιτικών θεσμών.
Η κρίση χρέους της χώρας, απαιτεί ταυτοχρόνως λύσεις, τόσο στο εσωτερικό της χώρας όσο και σε πανευρωπαϊκό επίπεδο.
Στο ευρωπαϊκό επίπεδο χρειάζεται να αναπτυχθούν διεκδικήσεις που θα στοχεύουν:
-στην έκδοση ευρωομολόγου και στη δημιουργία μηχανισμού διαχείρισης του χρέους, με τη μεταφορά μέρους του Ελληνικού χρέους, αλλά και του χρέους άλλων περιφερειακών χωρών στην Ευρωπαϊκή  Κεντρική Τράπεζα.
-στην θετική αναδιάρθρωση του συνολικού χρέους της χώρας, με επιμήκυνση του χρόνου αποπληρωμής, μείωση του επιτοκίου και περίοδο χάριτος
-στην εκπόνηση ενός 5ετούς αναπτυξιακού προγράμματος με χρηματοδότηση από την Ευρωπαϊκή Τράπεζα Επενδύσεων, το δημόσιο, το ΕΣΠΑ, την έκδοση επενδυτικού ομολόγου
Προϋπόθεση είναι να γίνει κατανοητό, τόσο στο εσωτερικό της χώρας, όσο και στους εταίρους μας, ότι το πρόβλημα απαιτεί πολιτική συνεννόηση και πολιτική λύση.
Η Ελλάδα χρειάζεται χρόνο και όχι ασφυκτικούς περιορισμούς, χρειάζεται πόρους για ανάπτυξη και όχι ,μόνο, συνεχή δάνεια.
Η εμμονή στην πολιτική και τους όρους του μνημονίου και του Μεσοπρόθεσμου Πλαισίου μόνο αρνητικές επιπτώσεις θα έχει για την Ελλάδα, αλλά και για την ευρωζώνη.
Στο εσωτερικό της χώρας είναι επείγουσα ανάγκη η προώθηση μεταρρυθμίσεων που θα στοχεύουν στον περιορισμό των δημοσίων δαπανών, στην αύξηση των δημοσίων εσόδων, στον περιορισμό και εκσυγχρονισμό του κράτους, στην διαμόρφωση πολιτικών που θα διασφαλίζουν την προστασία των ασθενέστερων οικονομικά στρωμάτων και στον εκσυγχρονισμό των θεσμών.
4.Η κυβέρνηση έχει κάνει τις επιλογές της. Δεν  είναι διατεθειμένη να υιοθετήσει ένα διαφορετικό πλαίσιο πολιτικής. Περιορίζεται στις προβλεπόμενες από το μνημόνιο περικοπές, δεν παίρνει κανένα αναπτυξιακό μέτρο, δεν παίρνει κανένα μέτρο για την καταπολέμηση της φοροδιαφυγής, της παραοικονομίας και της διαφθοράς.
Η αμφισβήτηση για την πολιτική της είναι καθολική. Αγγίζει ακόμη και το εσωτερικό του κυβερνώντος κόμματος. Οι πρόσφατες εξελίξεις με το ενδεχόμενο κυβέρνησης συνεργασίας ΠΑΣΟΚ-ΝΔ να φαντάζει, έστω και για λίγες ώρες πιθανό, ανέδειξαν τα τεράστια ελλείμματα της κυβερνητικής πολιτικής.
Ο πρόσφατος ανασχηματισμός, ουσιαστικά αποτελεί προϊόν εσωτερικών ισορροπιών. Είναι "κυβέρνηση συναίνεσης" των διαφορετικών ομάδων που υπάρχουν στο κυβερνητικό κόμμα και σε καμία περίπτωση, με την νέα της σύνθεση, δεν μπορεί να αποτελέσει το εφαλτήριο για μια "νέα αρχή", όπως επιχειρήθηκε, με επικοινωνιακό τρόπο, να εμφανιστεί. Είναι πιθανό, για ένα μικρό διάστημα, ο ανασχηματισμός να λειτουργήσει ως διαδικασία εξωραϊσμού, αλλά αυτός ο εξωραϊσμός δεν μπορεί να έχει αντοχή.
Για την ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΗ ΑΡΙΣΤΕΡΑ, το βασικό πρόβλημα ήταν και παραμένει η αλλαγή πολιτικής. 
5.Η ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΗ ΑΡΙΣΤΕΡΑ δημιουργήθηκε ως δύναμη ευθύνης για την κοινωνία και τη χώρα.
Το ζητούμενο σήμερα για τη χώρα είναι μια νέα πολιτική προσέγγιση που θα συμβάλλει :
    στη διεκδίκηση ρυθμίσεων θετικής αναδιάταξης του χρέους
    στην ανάδειξη πολιτικών λύσεων, εντός των περιορισμών της κρίσης, αλλά σε άλλη κατεύθυνση από τις πολιτικές επιλογές του μνημονίου και του μεσοπρόθεσμου, που θα απαντούν στον κίνδυνο της χρεοκοπίας και θα αντιμετωπίζουν τα διαρθρωτικά προβλήματα
    στην υποστήριξη  μιας νέας γενιάς δημοκρατικών μεταρρυθμίσεων
    Στην καλλιέργεια ενός νέου οικονομικού πολιτισμού με υψηλή κοινωνική ευθύνη , διάθεση για αυξημένη παραγωγικότητα και αίσθηση υπεράσπισης του δημοσίου συμφέροντος
    Στη δημιουργία ενός δικτύου υποστήριξης των ασθενέστερων κοινωνικών  στρωμάτων
Η προώθηση αυτού του πλαισίου των πολιτικών, συνιστά ρήξη με τις κυρίαρχες πολιτικές και τις κατεστημένες λογικές. Αποτρέπει την κοινωνική αποδόμηση, ελαχιστοποιεί τις επιπτώσεις στο βιοτικό επίπεδο, προωθεί ώριμες αλλαγές, δημιουργεί ευρύτερες συσπειρώσεις και προετοιμάζει το έδαφος για μεγαλύτερες και βαθύτερες αλλαγές.
Αυτό επιχειρεί να κάνει η ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΗ ΑΡΙΣΤΕΡΑ μέσα σε ιδιαίτερα δύσκολες συνθήκες, ώστε να έχει τη δική της επίδραση για μια ανορθωτική πορεία της χώρας.
Σ΄αυτή τη προσπάθεια, είναι αναγκαία η συμπόρευση ευρύτερων δυνάμεων του δημοκρατικού, σοσιαλιστικού χώρου.
Στις συνθήκες ρευστοποίησης της κοινωνίας και του παλαιοκομματικού πολιτικού συστήματος, είναι επείγουσα ανάγκη η ανασύνθεση και η ανασυγκρότηση του ευρύτερου δημοκρατικού, προοδευτικού χώρου.
Η προωθητική δύναμη των κομματικών σχηματισμών που κυριάρχησαν τις τελευταίες δεκαετίες στον χώρο αυτό, έχει εξαντληθεί. Η συσσωρευμένη απογοήτευση, οι μαζικές αποδεσμεύσεις δημοκρατικών, προοδευτικών και αριστερών πολιτών από τις παραδοσιακές κομματικές τους δεσμεύσεις και επιλογές και η αναζήτηση νέων μορφών πολιτικής και συλλογικής έκφρασης συνιστούν μια νέα πραγματικότητα.
Σε όλους αυτούς, η ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΗ ΑΡΙΣΤΕΡΑ απευθύνει δημόσια πρόσκληση. Τους καλεί να μετατρέψουν την απογοήτευση σε θετική δράση και να ενισχύσουν τη προσπάθεια που, εδώ και ένα χρόνο, κάνει η ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΗ ΑΡΙΣΤΕΡΑ.
Την προσπάθεια δηλαδή, να δοθεί απάντηση στο αίτημα της ελληνικής κοινωνίας για ριζική ανασυγκρότηση του πολιτικού πεδίου και των σημερινών κομματικών φορέων, καθώς και για τη διατύπωση μιας ολοκληρωμένης εναλλακτικής πολιτικής πρότασης. Προσπάθεια για την ανασυγκρότηση της χώρας σε μια κατεύθυνση μεγαλύτερης ισότητας, κοινωνικής αλληλεγγύης και οικολογικής ανάπτυξης.
Μια προσπάθεια που δεν μπορεί και δεν πρέπει να περιοριστεί στα όρια της σημερινής επιρροής της ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΗΣ ΑΡΙΣΤΕΡΑΣ. Η προσπάθεια και η πολιτική μας αφορά ευρύτερες δυνάμεις της ελληνικής κοινωνίας. 
6.Ο πρόσφατος ανασχηματισμός της κυβέρνησης, δεν σημαίνει ότι δεν μπορεί να υπάρξουν σημαντικές πολιτικές εξελίξεις σε σύντομο χρονικό διάστημα και σε κάθε περίπτωση δεν μπορεί να αποκλειστεί το ενδεχόμενο πρόωρων εκλογών.
Η ΚΕ εξουσιοδοτεί την Εκτελεστική Επιτροπή, να προετοιμάσει το σύνολο του κόμματος γι αυτό το ενδεχόμενο.  
19 Ιουνίου 2011

Συνδιάσκεψη Οργανώσεων Περιφέρειας Αν.Μακεδονίας-Θράκης







ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΗ ΑΡΙΣΤΕΡΑ ΞΑΝΘΗΣ

28ης Οκτωβρίου 84-86


Τηλ: 2541065128


www.dimarxanthis.blogspot.com


την ΤΕΤΑΡΤΗ 22 ΙΟΥΝΙΟΥ στις 7 το απόγευμα στα γραφεία της Δημοκρατικής Αριστεράς στην
Ξανθη θα πραγματοποιηθεί η περιφερειακή συνδιάσκεψη των οργανώσεων της περιφέρειας Αν.
Μακεδονίας - Θράκης


Στη συνδιάσκεψη συμμετέχουν οι εκλεγμένοι αντιπρόσωποι για το ιδρυτικό συνέδριο ή οι αναπληρωτές τους.
Αντικείμενο της συνδιάσκεψης θα αποτελέσει η πληρέστερη προσέγγιση των θεμάτων που αντιμετωπίζει η
Περιφέρεια και η εκλογή Περιφερειακού γραφείου της οργάνωσης.


Στη συνδιάσκεψη θα παρευρεθεί η Ντόρα Τσικαρδάνη, μέλος της Εκτελεστικής Επιτροπής.


Ξάνθη, 20/6/2011

Σάββατο 18 Ιουνίου 2011

Η χαμένη τιμή της σοσιαλδημοκρατίας......μπλούμ!







Αυτά τα 36 χρόνια απο την μακρυνή εκείνη 3η Σεπτεμβρίου είναι πολλά για να τα αγνοήσει ο όποιος ιστορικός (του μέλλοντος-του παρόντος). Εκείνη η περίφημη διακήρυξη , που έμοιαζε με τις "αναγγελίες" των-εξ αποκαλύψεως-μονοθειστικών θρησκειών, ήταν ακριβώς αυτό στην ουσία της. Μια συρραφή από  κομμάτια παλαιού υφάσματος-έως και κουρέλια-προηγούμενων "θρησκειών", στις οποίες οι ανθρωποι-Ελληνες εν προκειμένω- είχαν εναποθέσει τις -όχι μόνο μεταφυσικές-ελπίδες τους. Ο ράπτης ήταν καλός και μπορούσε να πουλήσει την πραμμάτεια του σε ένα θεόγυμνο πλήθος.

 " Και πέρασαν τα τραμ ταραταταμ ταραταταμ". Ελπίδες "δικαιωμένες", αφιονισμένοι πολιορκητές του μετεμφυλιακού κράτους, περνούσαν επι τελους πάνω απο τα τείχη του και αλαλλάζοντες μπήκαν στην πόλη. Ο μεσαίος γόνος μιας πολύκυμαντης πολιτικής οικογένειας, μεταλλαχθείς σε νεόκοπο μπολσεβίκο, έμπαινε με το ιδιότυπο ζιβάγκο του στην ελληνική βουλή , ακολουθούμενος απο μιμητές που πηθίκιζαν συμπεριφορές , έως και την χρειά της ομιλίας του ορισμένοι. Και "πηρανε τα ονειρα-ορισμένων-εκδίκηση"

 Και έτσι μπηκε το τρένο στις ράγες του και άρχισε την πολυτάραχη διαδρομή του, με στάσεις, υψηλή ταχύτητα, αλλά και οπισθοπορείες, με επιβάτες που ανεβοκατέβαιναν και με σταθμούς. Οι ελπίδες και τα όνειρα έγιναν "κρατος", ταμεία με "μελι", εγιναν ¨εκδίκηση" και "βεντέττα", έγιναν όλα εκτός απο αυτό που έπρεπε να γίνει. Να δείξουν στην κοινωνία ότι κάτι άλλαξε και ότι τώρα πια όλοι θα έχουν δικαίωμα στην πραγματική ζωή με την δική τους φωνή και τις δικές τους δυνάμεις, χωρίς αποκλεισμούς. Και ότι αυτή η ζωή θα είναι δίκαιη για όλους, θα παρέχει τα παραίτητα εφόδια στον καθένα για να δόσει την προσωπική του μάχη. Τίποτα από όλα αυτά ή μάλλον ελάχιστα (και μερικά για λίγο διάστημα) πραγματοποιήθηκαν. Ο πρώτος κουρνιαχτός του "θριάμβου¨έκατσε γρήγορα και αρχισε να διαμορφώνεται ένα οστεώδες περίβλημα "κατ εικόνα και ομοίωση" του παρελθόντος-που υποτίθεται θα κατέλυε-χωρίς φαντασία , αλλά με πολύ αλαζονεία και καιροσκοπισμό. Οι μεταλλαγές που ακολούθησαν μέσα στον χώρο αυτό, που κάποια στιγμή αναπτερωσαν τις ελπίδες, ακόμη και της αριστεράς, που κύταζε όλα αυτά τα χρόνια από τον εξώστη και μόνο με άναρθρες αποδοκιμασίες προσπαθούσε να κατεβάσει το εργο, δεν απέδοσαν ούτε σ αυτήν την τελευταία προσπάθεια ανασυγκρότησης.
 Ηταν μια "εξοδος" από τα πολιτικά τζάκια, τα οποία  με κληρονομικό τρόπο διοικούν αυτήν την χώρα, που δεν εδοσε-τουλάχιστον στην συνείδηση του κόσμου-αυτό που επι τέλους περίμενε να γίνει. Να γίνουμε  κράτος με στοιχειώδεις και αυτονόητες λειτουργίες. Το αποτέλεσμα γνωστό.

Σήμερα είμαστε μπροστά σ' αυτό το "περίφημο χείλος της καταστροφής", αποκτήσαμε όλοι το αυτονόητο δικαίωμα του "οικονομολογείν", αντικρύζουμε μπροστά μας έναν σκούρο τοίχο και δεν έχουμε πια σκοινιά ούτε γάντζους. Η απόλυτη κατάθλιψη. Στις πλατείες δεν αναστενάζει πια η Ελλάδα. Μουτζώνει αλλά και "ψυχοθεραπεύεται". Και η "σοσιαλδημοκρατία"-τα απομεινάρια της-, ένα κακάσχημο-πλέον καράβι-με πλήρωμα που προσπαθεί να πηδήξει απ αυτό, έστω και στην πρώτη ξέρα και με καπετάνιο που δεν ξέρει να διακρίνει όχι την μικρή , αλλά ούτε την μεγάλη αρκούδα. Είναι θέμα χρόνου η βύθιση.

 Και καραδοκούν οι "πειρατές" , που σαν τους "συνήθεις υπόπτους" είναι εκεί, επαγγελματίες "σωτήρες του έθνους", έχοντες απο κοντά και την αναπολούσα το βήμα χήνας παραφυάδα της. Και οι "αλλοι", οι της Σοβιετίας απόγονοι ,αλλά και οι κακοί μιμητές τους τελευταία, "θριαμβεύουν" στα λόγια και στις "καταγγελίες" , στις "παρελάσεις" και τις "ασκήσεις ακριβείας", αλλά μπαρούτι δεν έχουν στα όπλα τους. 'Ασφαιρα πυρά που δεν πετυχαίνουν στόχο, ο οποίος είναι το μυαλό και η καρδιά της πλατείας , γεμάτης πια από πλήθος που και αυτους απαξιώνει. Το μικρό κομμάτι της-αυτό που εδώ "θεραπεύουμε"- έχει κάτι να πεί, το μισολέει, διστάζει, κομπιάζει, κοντοσκέκεται, αλλά είπαμε "οι καιροί ου μενετοί". Θέλει αρετήν και τόλμην σύντροφοι. Και ας μην έχουμε αύριο-ίσως-βουλευτικές καρέκλες. Η αλήθεια είναι πικρή, όπως όλα τα καλά φάρμακα. Πρέπει να την καταπιούμε έστω και με το ζόρι, αλλιώς μας περιμένει όλους η φορμόλη. Η μικρή ελπίδα πολλές φορές είναι ο καλύτερος δρόμος.


Σόλων Σαρακενίδης







Παρασκευή 17 Ιουνίου 2011

Για την αναδιάρθρωση των ΕΡΕΥΝΗΤΙΚΩΝ ΚΕΝΤΡΩΝ ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ ΤΟΥ ΤΟΜΕΑ ΠΑΙΔΕΙΑΣ ΚΑΙ ΕΡΕΥΝΑΣ ΤΗΣ ΔΗΜΑΡ 15/06/2011




Η κυβέρνηση προχωρά στις λεγόμενες αναδιαρθρώσεις, στις οποίες περιλαμβάνονται και τομείς της έρευνας, σύμφωνα με την προσφιλή της τακτική: ασχεδίαστα, ασυντόνιστα, αποσπασματικά και ανορθολογικά.


Η ΔΗΜΑΡ καλεί για μια ακόμα φορά την κυβέρνηση να επιδείξει την αναγκαία για τις περιστάσεις υπευθυνότητα και να εκπονήσει έναν σοβαρό σχεδιασμό.


Οι αναγκαίες αναδιατάξεις στο χώρο Ανωτάτης Εκπαίδευσης και Έρευνας θα πρέπει να ενταχθούν στo πλαίσιο της δημιουργίας ενός Ενιαίου Χώρου Εκπαίδευσης και Έρευνας με έναν σχεδιασμό που θα στοχεύει στην ουσιαστική όσμωση μεταξύ και των τριών φορέων (ΑΕΙ, ΤΕΙ, Ερευνητικά Κέντρα). Αποσπασματικές αναδιατάξεις ξεχωριστά σε ΑΕΙ, ΤΕΙ, Ερευνητικά Κέντρα θα αναδείξουν με έντονο τρόπο μόνο τα συντεχνιακά θέματα, ακυρώνοντας στην πράξη την αναγκαία μεταρρύθμιση, τον εκσυγχρονισμό αλλά και την πολύτιμη για την συγκυρία και για την χώρα, εξοικονόμηση πόρων


Η ΔΗΜΑΡ πιστεύει ότι


1. δεν είναι δυνατόν να συζητήσουμε για αναδιατάξεις ξεχωριστά σε ΑΕΙ, ΤΕΙ, ΕΚ (Ερευνητικά Κέντρα). Αυτά θα πρέπει να αντιμετωπιστούν ως ένα ενιαίο σύνολο με στόχο την κατάργηση αλληλοεπικαλύψεων και αντιφάσεων.


2. Οι αναδιατάξεις θα πρέπει α) να επιχειρηθούν με την θεσμοθέτηση του Ενιαίου Χώρου Εκπαίδευσης και Έρευνας, β) θα πρέπει να αφορούν το σύνολο των Υπουργείων (ξεπερνώντας τους συντεχνιασμούς Υπουργείων και Υπουργών), γ) να ενσωματώνουν το σύνολο των εθνικών πολιτικών. π.χ. δεν είναι δυνατόν να καταργείται το Ινστιτούτο Γεωλογικών Μελετών (ΙΓΜΕ) χωρίς να ρυθμίζεται το τί θα αντικαταστήσει τις απαραίτητες για το κράτος και την κοινωνία υπηρεσίες του.


3. Ιδιαίτερα για τα Ερευνητικά Κέντρα, δεν είναι δυνατόν να συζητήσουμε για αναδιατάξεις και συγχωνεύσεις ξεχωριστά για τα ερευνητικά κέντρα της Γενικής Γραμματείας Έρευνας Τεχνολογίας (ΓΓΕΤ) του Υπουργείου Παιδείας, ξεχωριστά για τα υπόλοιπα Ερευνητικά Κέντρα που υπάρχουν μέσα στο Υπουργείο Παιδείας (Ακαδημίας, σε Παν/κα τμήματα) και ξεχωριστά για την πληθώρα άλλων ΕΚ που δεν ανήκουν στην ΓΓΕΤ.


4. Μια τέτοια πολιτική όχι μόνο οδηγεί σε ανορθολογισμούς αλλά δεν αποφέρει τίποτα εκτός από εντάσεις. Αντίθετα ένα συνολικό σχέδιο αναδιατάξεων και συγχωνεύσεων των Ινστιτούτων από όλα τα Υπουργεία θα σημάνει εξοικονόμησης πόρων σε μεγάλη κλίμακα, ΑΛΛΑ ΚΑΙ κυρίως ενίσχυση της ανταγωνιστικότητας των ερευνητικών μονάδων, ώστε να συμβάλουν στην ποιοτική αναβάθμιση και τελικά στην ανάπτυξη της Ελληνικής οικονομίας και καινοτομίας.

Τρίτη 14 Ιουνίου 2011

Εισήγηση Φ. Κουβέλη με θέμα την οικονομία και τη διέξοδο από την κρίση


 

E-mailΕκτύπωσηPDF
1. Ύστερα από ενάμιση χρόνο διακυβέρνησης από το ΠΑΣΟΚ, μετά από ένα χρόνο υπογραφής της δανειακής σύμβασης με την ΕΕ, ΕΚΤ και ΔΝΤ, μετά τον καταιγισμό μέτρων για εφαρμογή του Μνημονίου και των επικαιροποιήσεών του, η χώρα μας αντιμετωπίζει έκρηξη ύφεσης, πληθωρισμού, συρρίκνωσης και τεχνολογικής οπισθοδρόμησης της παραγωγικής βάσης και έχει εμπλακεί σε ένα φαύλο κύκλο αλληλοδιάδοχων μέτρων, χωρίς να διαφαίνεται ο δρόμος εξόδου από την κρίση και προ πάντων με μια κοινωνία όρθια.  Η ανεργία παίρνει εφιαλτικές διαστάσεις, η ακρίβεια γιγαντώνεται, τα συστήματα διαπλοκής, γραφειοκρατίας και διαφθοράς παραμένουν κυρίαρχα, δομές και θεσμοί καταρρέουν, εργασιακά δικαιώματα σαρώνονται, επιχειρήσεις κλείνουν η μία μετά την άλλη, η αγορά έχει στεγνώσει από ρευστότητα, το κράτος έχει κηρύξει ιδιότυπη στάση πληρωμών, ο ελληνικός λαός βρίσκεται σε απόγνωση.
Με τις εφαρμοζόμενες πολιτικές, διέξοδος από την πολύπλευρη κρίση όχι μόνον δεν διαφαίνεται, αλλά η χώρα είναι σήμερα αντιμέτωπη με τον άμεσο κίνδυνο πλήρους κατάρρευσης.
Θέλω να καταστήσω σαφές ότι για την Αριστερά της Ευθύνης, το Δημόσιο Έλλειμμα, το Χρέος, η δυνατότητα Δανεισμού και οι όροι του Δανεισμού δεν είναι προβλήματα που αφορούν το δήθεν απρόσωπο Κράτος,    αλλά είναι προβλήματα που αφορούν πρωτίστως τους εργαζομένους, τους δεινώς δοκιμαζόμενους ανέργους, τους νέους που χάνουν από τα μάτια τους την ελπίδα.
Δεν μας εκφράζει η πολιτική όσο χειρότερα τόσο καλύτερα.
Δεν επενδύουμε πολιτικά στην καταστροφή της χώρας, αλλά αντιθέτως υπερασπιζόμαστε την ανόρθωση της κοινωνίας.
2. Τον Δεκέμβρη που μας πέρασε η ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΗ ΑΡΙΣΤΕΡΑ με την αγωνία της για την πορεία του τόπου, κατέθεσε δημόσια 28 προτάσεις για τη διέξοδο από την κρίση.
Σήμερα, μετά και τις δραματικές εξελίξεις και τα αδιέξοδα που έχουν επισωρευτεί, μετά και την κατάθεση του Μεσοπρόθεσμου Πλαισίου Δημοσιονομικής Στρατηγικής 2012-2015(ΜΠΔΣ) επανερχόμαστε επιμένοντας.

Ευθύς αμέσως μετά τη δημοσιοποίηση του ΜΠΔΣ δηλώσαμε ότι με το πλαίσιο αυτό σφραγίζεται το αδιέξοδο της κυβερνητικής πολιτικής, με άμεσες και προφανείς συνέπειες την απουσία προοπτικής για διέξοδο από την κρίση.
Η εφαρμογή του θα οδηγήσει σε περαιτέρω αύξηση της ανεργίας και θα επιτείνει την ύφεση. Οι οριζόντιες περικοπές σε μισθούς και συντάξεις, αλλά και η φοροεπιδρομή σε βάρος των αδύναμων κοινωνικών στρωμάτων και των πολιτών με φορολογική συνέπεια, θα πλήξουν ακόμα περισσότερο την κοινωνία.

Η χώρα και η κοινωνία χρειάζονται αλλαγή πολιτικής. Καμία αλλαγή προσώπων δεν θα έχει αποτελέσματα, αν δεν συνοδεύεται με αλλαγή του περιεχομένου της πολιτικής. Εκείνο που προέχει είναι η προάσπιση της κοινωνικής συνοχής και η εκκίνηση της αναπτυξιακής διαδικασίας.
3. Η ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΗ ΑΡΙΣΤΕΡΑ επιμένει ότι υπάρχουν πολιτικές που ανοίγουν το δρόμο για δημοκρατική και συντεταγμένη διέξοδο από τη σημερινή κρίση. Με επιλογές και πραγμάτωση όλων εκείνων των ώριμων μεταρρυθμίσεων που δεν μπορούμε και δεν πρέπει να αναβάλλουμε άλλο. Ελαχιστοποιώντας τις αναπόφευκτες επιπτώσεις στο βιοτικό επίπεδο των πολιτών. Κατανέμοντας δίκαια τα βάρη. Προετοιμάζοντας μια Ελλάδα δημιουργίας και προόδου, με ισονομία και κοινωνική συνοχή.
Η ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΗ ΑΡΙΣΤΕΡΑ, αντί των κυβερνητικών ασκήσεων επί χάρτου του Μεσοπρόθεσμου Πλαισίου Δημοσιονομικής Εξυγίανσης 2012-2015, υπογραμμίζει προς κάθε κατεύθυνση την εξαιρετικά επείγουσα ανάγκη να συμφωνηθούν και να εφαρμοστούν αλλαγές στην ακολουθούμενη οικονομική και κοινωνική πολιτική που θα στοχεύουν:
-στην αντιστροφή της ύφεσης, μέσα από την υλοποίηση μιας αναπτυξιακής πορείας, που θα τονώνει την ανταγωνιστικότητα των επιχειρήσεων, θα δημιουργεί απασχόληση, θα αυξάνει τα εισοδήματα, θα διασφαλίζει την αειφορία των πόρων, την προστασία του περιβάλλοντος και της ποιότητας ζωής
στη δίκαιη κατανομή των βαρών της κρίσης
-στην ενίσχυση της κοινωνικής αλληλεγγύης και θα εγγυώνται στα χειμαζόμενα στρώματα μελλοντική ανταπόδοση.

Η ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΗ ΑΡΙΣΤΕΡΑ επικεντρώνει τις προτάσεις της για διέξοδο από την κρίση σε   πέντε πεδία:
-Δημοσιονομική εξυγίανση και αναδιάρθρωση του χρέους
-Σύγχρονο, μικρότερο και αποδοτικότερο κράτος
-Στρατηγικές επιλογές οικονομικής πολιτικής
-Δικαιότερο και αποτελεσματικότερο κοινωνικό κράτος
-Ενίσχυση του κύρους των πολιτικών θεσμών


4. Η έξοδος από την κρίση περνάει μέσα από την δημοσιονομική εξυγίανση, την αποφυγή της χρεοκοπίας του δημοσίου και της κατάρρευσης της οικονομίας. Διακανονισμοί και θετικότερες λύσεις για την αναδιαπραγμάτευση του χρέους μπορούν να προκύψουν όταν η χώρα με τις ακολουθούμενες πολιτικές της αποδεικνύει ότι μπορεί να θέσει τα ελλείμματα υπό έλεγχο.
Η μεταρρύθμιση του πλαισίου άσκησης των δραστηριοτήτων του κράτους, της οικονομίας και της κοινωνίας είναι σήμερα πιο επείγουσα παρά ποτέ. Αφενός για τη δημοσιονομική εξυγίανση κατά την περίοδο της κρίσης, με τους λιγότερους δυνατούς κραδασμούς για την κοινωνία και τη διατήρηση των ωφελημάτων μετά την κρίση. Αφετέρου για την απελευθέρωση των κοινωνικών δυνάμεων που ασφυκτιούν κάτω από το βάρος του πελατειακού κράτους


Η ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΗ ΑΡΙΣΤΕΡΑ έχει εγκαίρως υποστηρίξει ότι για την αντιμετώπιση της κρίσης χρέους απαιτείται   ταυτοχρόνως και πανευρωπαϊκού χαρακτήρα λύση.
Η έκδοση ευρωομόλογου αποτελεί πρωταρχική διεκδίκηση. Στο ελληνικό πρόβλημα, και όχι μόνο, αποτελεσματική συνεισφορά θα είχε η δημιουργία ενός μηχανισμού κοινής διαχείρισης του χρέους με τη μεταφορά μέρους του ελληνικού χρέους και άλλων περιφερειακών χωρών(το 60% ) στην Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα. Οι θέσεις αυτές θα έπρεπε να αποτελούν κεντρικές διεκδικήσεις από την πλευρά της ελληνικής κυβέρνησης.
Η ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΗ ΑΡΙΣΤΕΡΑ έχει υποστηρίξει σταθερά τη θετική αναδιάρθρωση του συνολικού χρέους της χώρας με επιμήκυνση του χρόνου αποπληρωμής, μείωση του επιτοκίου και περίοδο χάριτος.
Μόνο έτσι η χώρα μπορεί να κερδίσει τον αναγκαίο χρόνο για τη δημοκρατική ανατροπή του καθεστώτος της διαφθοράς και της διαπλοκής και να αποδώσουν τα μέτρα δημοσιονομικής εξυγίανσης χωρίς την ισοπέδωση της κοινωνίας και την επιβολή εργασιακού μεσαίωνα.

Τις τελευταίες ημέρες στους ηγετικούς ευρωπαϊκούς κύκλους συζητείται η έγκριση πρόσθετου πακέτου για χρηματοδότηση ύψους 60-70δις Ευρώ των υποχρεώσεων της χώρας ως το 2014, που θα συνοδεύεται παράλληλα και με την απαίτηση της ΕΕ από πιστωτικά ιδρύματα και ιδιώτες να ανταλλάσσουν ελληνικά ομόλογα, που λήγουν την περίοδο αυτή, με νέα(παραλλαγή της συμφωνίας της Βιέννης). Το σχέδιο αυτό, στο βαθμό που υιοθετηθεί από το Συμβούλιο στις 23 τρέχοντος, ξεπεράσει τις δυσκολίες του «πιστωτικού γεγονότος» από την εμπλοκή των ιδιωτών, και εφόσον δεν συνοδευτεί με υποχρεώσεις και όρους προς τη χώρα μας απολύτως δυσβάστακτους, θα μπορούσε εκ των πραγμάτων να αποτελέσει τον πρώτο μηχανισμό επί πλέον ευρωπαϊκής βοήθειας για την διασφάλιση του απαραίτητου χρόνου και πόρων για τη δημοσιονομική εξυγίανση.

Η ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΗ ΑΡΙΣΤΕΡΑ θεωρεί ότι η χώρα μας, στη συγκυρία αυτή, θα μπορούσε να προσέλθει στα όργανα της ΕΕ και µε ένα διαφορετικό αίτηµα - πρόταση: µε ένα πενταετές, συνολικό και συγκεκριμένο αναπτυξιακό πρόγραµµα επενδυτικών δραστηριοτήτων, ενδεικτικώς της τάξης των 20 δισ. Ευρώ, και να ζητήσει τη χρηματοδότησή του από τους µμηχανισμούς της ΕΕ. Η ΕΕ θα µμπορούσε να οργανώσει την επενδυτική πρωτοβουλία για την αναπτυξιακή ώθηση της οικονομίας µε τη σύμπραξη του προϋπολογισμού (∆ημόσια Ταµεία/ΕΣΠΑ), της Ευρωπαϊκής Τράπεζας Επενδύσεων (ΕΤΕ) και ad hoc µηχανισµών (επενδυτικά οµόλογα κ.λπ.).
Όλο και περισσότερες φωνές στο ευρωπαϊκό χώρο ότι τα συνεχή δάνεια που αφορούν και μόνο την αντιμετώπιση αποπληρωμής χρεών δεν έχουν σταθερή και μακροπρόθεσμη απόδοση. Γιαυτό και κεφάλαια που θα απευθύνονται σε επενδυτικά σχέδια θα έπρεπε να διασφαλιστούν και με πρόσθετες διαδικασίες χρηματοδότησης.
Μια τέτοια πρωτοβουλία θα µπορούσε να έχει απείρως καλύτερα αποτελέσµατα για τη χώρα και την ΕΕ. Αξίζει να δοκιμασθεί.  
5. Η κυβέρνηση απέτυχε οικτρά και στην αύξηση των εσόδων και στην περιστολή των δαπανών.
Η ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΗ ΑΡΙΣΤΕΡΑ στα δύο κρίσιμα αυτά πεδία προτείνει μια σειρά από άμεσα μέτρα που μπορούν να αποφασιστούν και να εφαρμοστούν: 
Μέτρα περιορισμού δημοσίων δαπανών
- Πλαφόν σε μισθούς όλων των εργαζομένων και λειτουργών του δημόσιου τομέα και όλων των εισηγμένων Δημόσιων Επιχειρήσεων. Ανώτατος μισθός το τετραπλάσιο του κατά κεφαλήν ΑΕΠ.
- Πλαφόν σε συντάξεις. Ανώτατη επιτρεπόμενη σύνταξη ίση με το διπλάσιο του κατά κεφαλήν ΑΕΠ.
- Αναστολή κάθε παραγγελίας νέων οπλικών συστημάτων μέχρις ότου μπει η χώρα σε τροχιά οικονομικής ανάπτυξης και αρχίσει να δημιουργεί ικανοποιητικά πρωτογενή πλεονάσματα. Έγκριση μόνο των απαραίτητων δαπανών για την αύξηση της διαθεσιμότητας των υπαρχόντων οπλικών συστημάτων
- Αναμόρφωση όλου του συστήματος προμηθειών στις ένοπλες δυνάμεις για τον αποκλεισμό μεσαζόντων και τον περιορισμό κάθε σπατάλης.
- Επιλογή δημόσιων έργων με κριτήριο την αναπτυξιακή τους στόχευση, τις εξωτερικές οικονομίες και τη μόχλευση.
-Ενοποίηση επικαλυπτόμενων υπηρεσιών, κατάργηση οργανισμών και επιτροπών που δεν προσφέρουν έργο, αλλά συγκροτήθηκαν απλώς για την εξυπηρέτηση της κομματικής πελατείας των δύο κομμάτων εξουσίας.
- Απαλλαγή από όσες επιχειρήσεις του δημοσίου δεν συντρέχει λόγος να ευρίσκονται υπό τον έλεγχό τουμετά από κατά περίπτωση αντιμετώπιση και με διαφανείς διαδικασίες.
Μέτρα αύξησης των δημοσίων εσόδων
- Διεύρυνση φορολογικής βάσης.
Περισσότεροι φόροι απ΄ όλους για λιγότερους φόρους από τον καθένα.
Δραστικός περιορισμός φοροδιαφυγής, φοροαποφυγής, φοροκλοπής και εισφοροδιαφυγής με δρακόντεια μέτρα. Εδώ είναι ο κρισιμότερος τομέας. Εδώ έχουν κριθεί ως ανεπαρκέστατες όλες οι ελληνικές κυβερνήσεις. Όμως οι αδυναμίες της σημερινής κυβέρνησης, στη σημερινή δραματική συγκυρία είναι κραυγαλέες και άκρως επικίνδυνος για την κοινωνική συνοχή.
Με την έννοια αυτή η ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΗ ΑΡΙΣΤΕΡΑ απορρίπτει ως άδικα και επικίνδυνα τα μέτρα φοροεπιδρομής που ανακοίνωσε η κυβέρνηση με εξαίρεση την αύξηση των τεκμηρίων επιτηδεύματος και διαβίωσης.
Η ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΗ ΑΡΙΣΤΕΡΑ επιμένει στη διατήρηση του αφορολόγητου στα σημερινά επίπεδα για όλα τα φυσικά πρόσωπα. Τιμαριθμική αναπροσαρμογή φορολογικών κλιμακίων.
Αύξηση συμμετοχής άμεσων φόρων στα δημόσια έσοδα, μείωση των έμμεσων φόρων στα είδη λαϊκής κατανάλωσης, ουσιαστική φορολόγηση πλούτου.
Αναδιάρθρωση ΦΠΑ: Μείωση των συντελεστών 23, 13 και 6,5% αντίστοιχα σε 20, 10 και 5%. Ένταξη στην κατηγορία του 5% των βασικών καταναλωτικών αγαθών. Θέσπιση συντελεστή 40% για είδη πολυτελείας.
- Εντοπισμός και φορολόγηση καταθέσεων Ελλήνων πολιτών σε τράπεζες στην αλλοδαπή. Έλεγχος καταθέσεων που η προέλευσή τους δεν μπορεί να δικαιολογηθεί.
Θέσπιση νόμου που θα υποχρεώνει όλους τους δημόσιους υπαλλήλους και τους ιδιοκτήτες μεγάλης ακίνητης περιουσίας να δηλώνουν τη συμμετοχή τους σε εξωχώριες (offshore) εταιρείες και επιβολή αντίστοιχου φόρου.
-Φορολόγηση της εκκλησιαστικής και μοναστηριακής περιουσίας και κατάργηση της φοροαπαλλαγής των εμπορικών συναλλαγών.
-Αυστηρός έλεγχος του ροής πετρελαίου από τα διυλιστήρια ως τους βιομηχανικούς και ατομικούς χρήστες, ώστε να περιοριστεί δραστικά το λαθρεμπόριο καυσίμων.
Δραστικός περιορισμός του παραεμπορίου.
- Αξιοποίηση ακίνητης περιουσίας. Η καταγραφή και η αξιοποίηση της ακίνητης περιουσίας με διαφάνεια, ταχύτητα και ρήτρα περιβαλλοντικής προστασίας, συμπεριλαμβανομένης και της εκποίησης αστικών ακινήτων, αποτελεί μια επιλογή ορθολογισμού, αλλά και δικαιοσύνης, ιδίως στις σημερινές δραματικές συνθήκες.
6. Ένα δημοκρατικό κράτος, αποκεντρωμένο, με μια ισχυρή αυτοδιοίκηση και των δύο βαθμών, με πόρους και αρμοδιότητες, στην υπηρεσία του πολίτη και της κοινωνίας αποτελεί την κεντρική επιλογή της ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΗ ΑΡΙΣΤΕΡΑ.
Δημόσια Διοίκηση
-Δραστικός περιορισμός της κρατικής γραφειοκρατίας που αυτονομείται από την κοινωνία και την καταδυναστεύει.
- Εξάλειψη της διαφθοράς και διαπλοκής.
-Δραστικός περιορισμός της σπατάλης, με κατάργηση-συγχώνευση οργανισμών που δεν προσφέρουν έργο.
-Οργανωτικός και τεχνολογικός εκσυγχρονισμός. Πλήρης μηχανοργάνωση και γενικευμένη εφαρμογή του διπλογραφικού συστήματος.
-Ορθολογική κατανομή προσωπικού μέσα από τη διαδικασία των μετατάξεων.
-Σταδιακή μείωση του αριθμού των δημόσιων υπαλλήλων, μέσα από το πάγωμα των προσλήψεων μέχρι το 2015, με αυστηρή εξαίρεση τομέων, όπως παραϊατρικό προσωπικό, εκπαιδευτικοί, σώματα ασφαλείας, τομείς πολιτισμού και προστασίας περιβάλλοντος, μετά από σύμφωνη γνώμη της Βουλής.
Δημόσιες Επιχειρήσεις

-Κυβερνητικό σχέδιο αναδιάρθρωσης και προοπτικής για κάθε ΔΕΚΟ χωριστά, στο οποίο θα μπορούσε να εντάσσεται και η αντιμετώπιση των όποιων ακροτήτων, και των μισθολογικών. Ακόμη και για τη σκοπιμότητα ύπαρξης μερικών από αυτές.
- Σε κάθε περίπτωση οι φυσικοί πόροι αποτελούν δημόσια περιουσία και οι κεντρικές υποδομές πρέπει να είναι υπό δημόσιο έλεγχο.
-Όσες επιχειρήσεις παραμείνουν υπό δημόσιο έλεγχο πρέπει να εξυγιανθούν και να εκσυγχρονιστούν (κατάργηση συντεχνιακών προνομίων, έλεγχος προμηθειών, αποκατάσταση αξιοκρατίας και διαφάνειας). Ισχυρή ελέγχουσα δημόσια αρχή και συμβάσεις πολυετούς εκμετάλλευσηςαπό ιδιώτες επενδυτές μπορούν να εξετάζονται κατά περίπτωση(λιμάνια, αεροδρόμια) και να οδηγούν στη βέλτιστη αξιοποίηση.
-Δημόσιες επιχειρήσεις, που δεν είναι μείζονος κοινωνικής σημασίας και δημόσιας ωφέλειας και δεν χρησιμεύουν ως σημαντικός αναπτυξιακός μοχλός δεν υπάρχει λόγος να παραμένουν στην ιδιοκτησία του δημοσίου.
7. Για να τεθούν οι βάσεις για ουσιαστικές μεταβολές χρειάζονται οπωσδήποτε ξεκάθαρες επιλογέςοικονομικής πολιτικής στρατηγικού χαρακτήρα όπως:
-Άρση των κυριότερων παραγόντων που αποτρέπουν την πραγματοποίηση επενδύσεων (γραφειοκρατία, διαφθορά, απουσία σταθερού θεσμικού και φορολογικού πλαισίου και, σε ορισμένους τομείς, έλλειψη υψηλής ειδίκευσης προσωπικού). Θέσπιση κινήτρων για παραγωγικές επενδύσεις σε τομείς τεχνολογικής αιχμήςκαινοτομίας και ποιότητας. Στήριξη επιχειρήσεων με αναπτυξιακό και εξωστρεφή, εξαγωγικό προσανατολισμό
-Ενίσχυση της ανταγωνιστικότητας και της επιχειρηματικότητας. Έμφαση στη δικτύωση, στις εφαρμογές της πληροφορικής, στις καλές πρακτικές, στα νέα προϊόντα, στις νέες μεθόδους και τεχνικές παραγωγής και διανομής
-Προώθηση και ενίσχυση των συλλογικών μορφών παραγωγής, ιδιαίτερα από τους νέους, ώστε να αξιοποιηθεί η γνώση, το ταλέντο και η δημιουργικότητα χιλιάδων ανέργων νέων.
-Απόλυτη προτεραιότητα στην αλλαγή του ενεργειακού προτύπου με την ορθολογική χρήση και εξοικονόμηση ενέργειας, την προώθηση των ΑΠΕ και την συντονισμένη βιομηχανική εκμετάλλευση και ανάπτυξη των συστημάτων παραγωγής τους
-Σχέδιο Διαχείρισης Κρίσης του Τουρισμού, που να επαναθέτει τη χώρα και πάλι στην καρδιά των αγορών. Αποφασιστική στροφή και προώθηση όλων των εναλλακτικών μορφών τουρισμού και κυρίως του οικοτουρισμού.
-Δημιουργία των όποιων υποστηρικτικών υποδομών και θεσμών για τη στήριξη και ενίσχυση της ναυτιλίας με στροφή στα ελληνικά πληρώματα. Πρωτοβουλία και κίνητρα για την προσέλκυση ελλήνων εφοπλιστών για ναυπήγηση πλοίων τους στη χώρα μας
-Διαμόρφωση ενός ισχυρού πυλώνα στο χρηματοπιστωτικό σύστημα υπό τον έλεγχο του δημοσίου, που θα περιλαμβάνει την Εθνική, όπου το δημόσιο επανακτά το κρίσιμο πακέτο μετοχών για τον ουσιαστικό έλεγχό της, και τις λοιπές τράπεζες δημόσιου συμφέροντος ΑΤΕ, ΤΤ, και Ταμείο Παρακαταθηκών και Δανείων

8. Όταν η ανεργία καλπάζει, όταν τα εισοδήματα των μισθωτών και συνταξιούχων υφίστανται τις δραματικές συμπιέσεις, όταν πάνω από το 25% των πολιτών ζει κάτω από το όριο της φτώχειας, τότε προαπαιτούμενο και πρωταρχική μέριμνα των όποιων πολιτικών και κυβερνητικών επιλογών είναι να διασφαλίζεται το αναγκαίο δίχτυ προστασίας.
Η ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΗ ΑΡΙΣΤΕΡΑ επιμένει και θεωρεί πρώτιστη την επιλογή αυτή.
Ζητά επαναπροσανατολισμό του συστήματος κοινωνικής προστασίας για την ανακούφιση όσων πλήττονται από την κρίση.
Νέο κοινωνικό κράτος χωρίς ευνοημένους και αποκλεισμένους, χωρίς προνομιούχους και ξεχασμένους, χωρίς «ευγενή» και λαϊκά Ταμεία, με ίσα κοινωνικά δικαιώματα για όλους και όλες, ικανό να μειώνει τη φτώχεια και να αναδιανέμει πόρους εκεί που υπάρχει ανάγκη.
Ενιαίο σύστημα συντάξεων, χωρίς κρυφές επιδοτήσεις σε ευνοημένες κατηγορίες. Μεκατάργηση των ταμείων υγείας και αναβάθμιση του ΕΣΥ, ώστε η τεράστια δαπάνη να μεταφράζεται σε καλύτερες υπηρεσίες προς τους ασθενείς.
Κανένα σύστημα κοινωνικής προστασίας δεν μπορεί να λειτουργήσει σωστά ως δίχτυ προστασίας ενάντια στη φτώχεια και τον κοινωνικό αποκλεισμό, χωρίς ένα ελάχιστο εγγυημένο εισόδημα, που να συνδυάζει την οικονομική ενίσχυση των ευπαθέστερων ομάδων του πληθυσμού με την κατάρτιση ατομικών σχεδίων δράσης με στόχο την επιστροφή στην απασχόληση και την κοινωνική επανένταξη των δικαιούχων.
9. Τέλος αλά όχι έσχατο, ζητάμε την ενίσχυση του κύρους των πολιτικών θεσμών με άμεσα μέτρα. Τα μέτρα αυτά εμπεριέχουν άμεσες επιδράσεις στην οικονομία.
-Εκδημοκρατισμός της λειτουργίας και πλήρη διαφάνεια, με έλεγχο από ανεξάρτητη αρχήστα οικονομικά των κομμάτων και την περαιτέρω μείωση της κρατικής οικονομικής επιχορήγησής τους.
-Αυστηρός περιορισμός της βουλευτικής ασυλίας μόνο για πράξεις που ανήκουν στον πυρήνα της πολιτικής λειτουργίας του βουλευτή. Με την αυστηροποίηση του «πόθεν έσχες» των βουλευτών, των συγγενικών τους προσώπων, των υπαλλήλων τους, καθώς και των υπαλλήλων της Βουλής, με έμφαση στο «πόθεν». Κατάργηση της βουλευτικής σύνταξης.
Αναδρομικός έλεγχος των περιουσιακών στοιχείων όσων διετέλεσαν πρωθυπουργοί, υπουργοί, βουλευτές, διοικητές και διευθύνοντες σύμβουλοι οργανισμών του δημοσίου, μέλη επιτροπών ανάθεσης δημόσιων έργων και δημόσιων προμηθειών καθώς και των συζύγων και των συγγενών τους Α' βαθμού από το 1981 μέχρι σήμερα.
-Αυστηρός έλεγχος όλων των μεταβιβάσεων ακινήτων που πραγματοποιήθηκαν, προς συζύγους και συγγενείς Α¢ βαθμού, για να αποκαλυφθούν κινήσεις απόκρυψης παράνομου πλούτου. Δήμευση περιουσιακών στοιχείων που μεταβιβάστηκαν γιατί η προέλευσή τους δεν μπορούσε να δικαιολογηθεί.

10. Θα ήθελα τέλος πριν κλείσω να κάνω ορισμένες γενικότερες επισημάνσεις
-Το πολιτικό σύστημα πρέπει να υπερβεί την αυτοαναφορικότητα
Το πολιτικό σύστημα φάνηκε κατώτερο των περιστάσεων. Ενδιαφέρθηκε περισσότερο για την επιβίωση του, την αποκόμιση μικροκομματικών ωφελειών, την προώθηση προσωπικών στρατηγικών επιβίωσης. Το ζητούμενο σήμερα είναι η πραγματική συμβολή των πολιτικών δυνάμεων στην έξοδο από την κρίση.
-Η ελληνική κοινωνία πρέπει να αλλάξει
Δεν είναι διατηρήσιμη μια οικονομία στηριζόμενη στο δανεισμό, τις ενισχύσεις της ΕΕ και την πώληση του δημόσιου πλούτου για την κάλυψη τρεχουσών υποχρεώσεων πληρωμών. Δεν υπάρχει διέξοδος με τη διατήρηση αναποτελεσματικού δημόσιου τομέα, χειραγωγημένης αγοράς, δημοκρατικών ελλειμμάτων και νοοτροπίας υποτίμησης της παραγωγής και της εργασίας.
Η Ελλάδα πρέπει να δώσει τη μάχη για να κρατηθεί στο ευρωπαϊκό πλαίσιο
Η Ελλάδα χρειάζεται ένα πρόγραμμα αποφυγής της χρεοκοπίας και εξόδου από την κρίση που να είναι ρεαλιστικό και βιώσιμο, οικονομικά και κοινωνικά, με στόχο την παραμονή μας εντός του ευρωπαϊκού πλαισίου και της ευρωζώνης, ακόμη και με το δεδομένο ότι δεν μας ικανοποιούν οι εφαρμοζόμενες πολιτικές από την Ε.Ε και τις ηγεσίες των ισχυρών καρτών μελών.

Η ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΗ ΑΡΙΣΤΕΡΑ φέρνει νέες προσεγγίσεις με ένα λόγο πολιτικής ευθύνης και προγραμματικής αντιπολίτευσης. Δεν θα περιοριστεί σε μια καταψήφιση του μεσοπρόθεσμου πλαισίου δημοσιονομικής στρατηγικής αλλά θα πρωταγωνιστήσει στη διαρκή παραγωγή και προώθηση πολιτικών προτάσεων που θα ανοίξουν μια νέα ατζέντα προοδευτικών αλλαγών στη χώρα, θα προκαλέσουν ρήξεις με το «συστημικό μονόδρομο» αλλά και με τις καθαγιασμένες διάχυτες νοοτροπίες χαμηλής απόδοσης, μειωμένης κοινωνικής ευθύνης, ατομικού σφετερισμού του δημόσιου χώρου και κλοπής των αγαθών μελλοντικών γενεών.